تعیین گونه های سنگی با هدف ارزیابی کیفیت مخزنی سازند داریان در چارچوب سکانس های رسوبی در یکی از میادین نفتی بخش شرقی خلیج فارس

سازند داریان به سن آپتین یکی از مهمترین افق های مخزنی تولیدی در زاگرس و خلیج فارس به شمار می رود. مطالعه حاضر بر پایه تلفیق نتایج به دست آمده از مطالعات پتروگرافی، مخزنی و پتروفیزیکی به منظور تعیین گونه های سنگی با استفاده از روش های مرسوم و با هدف نهایی ارزیابی کیفیت مخزنی سازند داریان در یکی از میدان های بخش شرقی خلیج فارس انجام گرفته است. مطالعات پتروگرافی بر روی مقاطع نازک میکروسکوپی تهیه شده از این سازند در چاه های مورد مطالعه منجر به شناسایی نه ریزرخساره رسوبی شد که در پنج زیرمحیط حوضه، رمپ بیرونی، میانی و داخلی رسوب کرده اند. بر این اساس، محیط رسوب گذاری سازند داریان در میدان مورد مطالعه سکوی کربناته از نوع رمپ پیشنهاد شده است. همچنین عوارضی از قبیل انحلال، دولومیتی شدن، شکستگی، میکرایتی شدن، تراکم (مکانیکی و شیمیایی) و زیست آشفتگی به عنوان مهمترین فرآیندهای دیاژنزی شناسایی شده است. بر مبنای داده های تخلخل و تراوایی مغزه، تعداد شش واحد جریان هیدرولیکی (روش نشان گر زون جریان)، چهار گونه سنگی وینلند و سه گونه سنگی لوسیا شناسایی گردید. برمبنای داده های تخلخل و تراوایی تخمین زده شده از داده های لاگ نیز، با استفاده از روش نشانگر زون جریان، تعداد پنج واحد جریان هیدرولیکی و بر مبنای نمودار چینه ای اصلاح شده لورنز، تعداد شش زون مخزنی و غیرمخزنی (سدی و تله ای) شناسایی گردید. همچنین، با به کارگیری روش MRGC، تعداد هفت رخساره الکتریکی تفکیک گردید. مقایسه نتایج روش های مختلف استفاده شده در این مطالعه تشابه نسبتا نزدیکی را نشان می دهند و کالیبراسیون آنها با مطالعات پتروگرافی حاکی از همخوانی نتایج با یکدیگر دارد. در یک نگاه کلی، کیفیت مخزنی سازند داریان در دسته رخساره ای HST که همراه با رخساره های دانه غالب فسیل دار و رخساره های باندستونی مربوط به کمربند رخساره ای رمپ داخلی هستند، بیشتر می باشد که می تواند منطقه هدف در راستای افزایش تولید و توسعه میادین در نظر گرفته شود. بر خلاف این، رخساره های گل غالب مربوط به کمربندهای رخساره ای حوضه و رمپ خارجی در دسته رخساره TST، واحدهای با کیفیت پایین سازند داریان را شامل می شوند.