ارزیابی نقش محافظتی عصاره هیدروالکلی زنجبیل و ان استیل سیستئین بر اختلال ژنتیکی سلول های مغز استخوان در مواجهه با سدیم آزید به روش میکرونوکلئوس

هدف از این مطالعه بررسی اثرات محافظتی عصاره زنجبیل و ان استیل سیستیین بر سمیت ژنتیکی ناشی از سدیم آزید در لنفوسیت های خون محیطی بود. سدیم آزید به عنوان یک جهش زای ژنتیکی قوی در موجودات مختلف از جمله باکتری ها، گیاهان و حیوانات شناخته می شود و یک عامل ژنوتوکسیک در نظر گرفته می شود که به طور گسترده بر بسیاری از ارگانیسم ها تاثیر می گذارد.

در این مطالعه تجربی، عصاره هیدروالکلی زنجبیل (0.1، 0.5 و 1 میکرومولار) و استیل سیستیین (50، 100 و 500 میکرومولار) از نظر اثرات محافظتی بر روی سمیت ژنتیکی ناشی از سدیم آزید در لنفوسیت ها مورد آزمایش قرار گرفتند. برای آنالیز نمونه خون انسان از روش میکرونوکلیوس استفاده شد. داده های جمع آوری شده از آزمایش با استفاده از نرم افزار آماری Graph Pad Prism v8 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت و P<0.05 به عنوان سطح معنی داری در نظر گرفته شد.

نتایج نشان داد که سدیم آزید باعث ایجاد سمیت ژنتیکی در لنفوسیت های خون انسان می شود و باعث تشکیل ریزهسته ها می شود. تیمار لنفوسیت ها با غلظت های مختلف استیل سیستیین و زنجبیل باعث کاهش تولید میکرونوکلیوس ها به صورت وابسته به دوز شد که منجر به کاهش سمیت ژنتیکی شد (p<0.05)

این مطالعه نتیجه گرفت که ان استیل سیستیین، در غلظت های 100 و 500 میکرومولار، و زنجبیل، در تمام دوزها، منجر به کاهش وابسته به دوز در سمیت ژنی شد. این نشان می دهد که N-استیل سیستیین و ترکیبات موجود در عصاره زنجبیل دارای قدرت آنتی اکسیدانی بالایی هستند و آنها را قادر می سازد تا سمیت ژنتیکی ناشی از سدیم آزید را کاهش دهند.