ارزیابی دانش زیست محیطی دانشجویان دانشگاه رازی با تاکید بر گرمایش جهانی و تغییرات اقلیمی

هدف از این پژوهش سنجش میزان آگاهی دانشجویان از پدیده گرمایش جهانی، تغییر اقلیم، پیامدهای آن در ایران و راهکارهای مقابله با آن است.

روش مطالعه از نظر هدف کاربردی و از نظر روش انجام پیمایشی است. اطلاعات مورد نیاز آن به وسیله پرسشنامه محقق ساخته گرداوری شده است. جامعه آماری تحقیق شامل دانشجویان دانشگاه رازی کرمانشاه است، نمونه گیری تعداد دانشجویان از روش  تصادفی طبقه ای و حجم نمونه بر اساس جدول مورگان 375 نفر تعیین شد. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه محقق ساخته بود. برای سنجش روایی پرسشنامه از اعتبار صوری و برای محاسبه ی میزان پایایی پرسشنامه، از روش آلفای کرونباخ با ضریب 87/0 استفاده شده است. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمونهای آمار توصیفی و استنباطی بوسیله ی نرم افزارهای  ExcelوSpss  انجام شده است. متغیر های مورد سنجش جنسیت، مقطع تحصیلی و رشته تحصیلی هستند.

یافته های پژوهش بیانگر آن است که سطح شناخت دانشجویان از گرمایش جهانی و تغییر اقلیم در حد متوسط است، اما میزان آگاهی دانشجویان بر حسب جنسیت تفاوتی ندارد، همچنین بین میزان آگاهی دانشجویان و دانشکده ی محل تحصیل آنان تفاوتی وجود ندارد، اما دانشجویان رشته ی آب و هواشناسی بنا بر ماهیت رشته تحصیلی در مقایسه با دانشجویان سایر رشته ها از سطح آگاهی بالاتری برخوردارند. ضمن آنکه بین مقطع تحصیلی و میزان شناخت دانشجویان  باتوجه به سطح معناداری (05/0<p) و با اطمینان 95 درصدی رابطه ی معنی داری وجود دارد.

از آنجاکه آموزش، پیش نیاز دانش و آگاهی عمومی نسبت به مسایل و مشکلات پیرامون افراد به شمار می رود، به دنبال آگاهی افراد از موضوعی خاص (مانند گرمایش زمین و تغییرات اقلیمی، نمودهای آن در جامعه و راهکارهای مقابله با پیامدهای آن)، شاهد تغییر نگرش نسبت به آن خواهیم بود، و تغییر نگرش می تواند منجر به حس مسیولیت پذیری شود. به این ترتیب ما با بالا بردن سطح آگاهی عمومی (به ویژه در دانشجویان بعنوان قشری آگاه و تآثیر گذار) در جامعه می توانیم آنان را برای مشارکت در حل مشکلات زیست محیطی تشویق نماییم. به این منظور پیشنهاد می شود یک برنامه آموزشی اساسی برای بالا بردن سطح دانش زیست محیطی دانشجویان در دانشگاه ها تدوین و اجرا شود.