تاثیر فاکتور رشد شبه انسولین-1 بر تکثیر سلول های بنیادی اسپرماتوگونی بز در شرایط آزمایشگاه

هدف از انجام مطالعه حاضر ارزیابی تاثیر فاکتور رشد شبه انسولینی-1 بر تکثیر سلول های اسپرماتوگونی بز در محیط آزمایشگاه بود.

بیضه بز نابالغ از کشتارگاه گرفته و جداسازی سلول های اسپرماتوگونی به روش هضم دومرحله ای انجام شد. سلول های اسپرماتوگونی در محیط کشت DMEM حاوی 5 درصد سرم گوساله جنینی و 1 درصد آنتی بیوتیک (پنی سیلین - استرپتومایسین) کشت داده شد و به گروه شاهد و تیمارهای 1، 2 و 3 به ترتیب مقادیر 0، 10، 40 و 100 نانوگرم بر میلی لیتر فاکتور رشد شبه انسولین-1 اضافه گردید. داده ها با آزمون آنالیز واریانس یک طرفه و آزمون تکمیلی توکی در سطح 5 درصد آنالیز شدند. جهت شناسایی سلول های اسپرماتوگونی از رنگ آمیزی ایمونوهیستوشیمی علیه آنتی ژن PGP9.5 و همچنین آزمون PCR- RTنشانگرهای THY-1، VASA، UCHL-1(PGP9.5)،  plzf و OCT-4 استفاده شد.

تعداد کلونی های سلول های اسپرماتوگونی در تیمار 3 در مقایسه با گروه شاهد و دیگر تیمارها در تمامی روزهای ارزیابی (4، 7 و 10)، به طور معنی داری بیشتر بود. مساحت کلونی های تیمار 1 در روزهای 7 و 10 کشت، اختلاف معنی داری را با تیمار 2 و گروه شاهد نشان داد. همچنین مساحت کلونی های تیمار 3 در روزهای 4، 7 و 10 پس از کشت نسبت به گروه شاهد، تیمار 1 و تیمار 2 به طور معنی داری بیشتر بود. سلول های جداشده تمامی نشانگرهای سطحی، مربوط به سلول های بنیادی را بیان کردند.

برای کشت کوتاه مدت سلول های بنیادی اسپرماتوگونی بز در شرایط آزمایشگاه، افزودن فاکتور رشد شبه انسولین-1 با دوز 100 نانوگرم بر میلی لیتر پیشنهاد می شود.