تاثیر درمان تعاملی والد-کودک هیجان‏محور بر بهبود کارکردهای اجرایی کودکان مبتلا به افسردگی

این پژوهش با هدف تعیین تاثیر درمان تعاملی والد-کودک هیجان‏محور بر بهبود کارکردهای اجرایی کودکان مبتلا به افسردگی انجام شد. پژوهش نیمه ‏آزمایشی با طرح پیش ‏آزمون و پس ‏آزمون با دو گروه آزمایش و گواه بود. تمامی کودکان پسر مبتلا به اختلال افسردگی با دامنه سنی 5/5 الی 4 سال مراجعه‏ کننده به مرکز مشاوره «شناخت نو» شهر اصفهان در سال 1399 جامعه آماری پژوهش را تشکیل دادند. با روش نمونه ‏گیری هدفمند تعداد 30 نفر از کودکان و والدین آن‏ها انتخاب و به شیوه تصادفی ساده در دو گروه مساوی 15 نفری جایگزین شدند. برای گردآوری اطلاعات از چک‏ لیست احساسات کودکان پیش‏دبستانی (لوبی و همکاران، 2004) و مقیاس سنجش رفتاری کارکرد اجرایی- نسخه پیش دبستان استفاده شد. درمان تعاملی والد-کودک هیجان‏محور طی 14 جلسه 1 ساعته به‏ صورت هفتگی برای آزمودنی ‏های گروه آزمایش اجرا شد اما گروه گواه برنامه درمانی را دریافت نکرد و در لیست انتظار قرار گرفتند. نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد که درمان تعاملی والد-کودک هیجان‏محور بر بهبود کارکردهای اجرایی با ضریب اتای 81/0 تاثیر معناداری داشته است، همچنین این درمان بر مولفه ‏های کارکردهای اجرایی شامل میزان تغییر، بازداری، برنامه‏ریزی، مهار هیجانی و حافظه فعال موثر بوده است. بنابراین می توان درمان تعاملی والد- کودک را به عنوان یک راهبرد درمانی برای والدین، جهت بهبود کارکردهای اجرایی به کار برد.