بررسی الگوی بازنمایی مدیران در آینده نگری استراتژیک با استفاده از نظریه مجموعه راف

آینده نگری استراتژیک هسته اصلی بسیاری از نظریه های مدیریت استراتژیک است و امکان توفیق استراتژی ها را در محیط های چهارگانه دارای ابهام، عدم اطمینان، پیچیدگی و نوسان افزایش می دهد. از سوی دیگر مدیران تصمیم های استراتژیک را مبتنی بر چگونگی بازنمایی مسایلی که بر آن ها عارض می شود، اتخاذ می کنند. توفیق تصمیم گیری استراتژیک منوط به قابلیت آینده نگری استراتژیک تصمیم گیرندگان و بازنمایی آن ها شکل می گیرد. بااین حال خلا نظری در ادبیات پژوهش معطوف به این است که چه سطحی از پیچیدگی بازنمایی در چه زمینه ای از محیط های چهارگانه باعث ایجاد آینده نگری استراتژیک قابل قبولی می شود. در این راستا، از نظریه مجموعه راف برای کشف الگوهای موردنظر این پژوهش استفاده شده است. ورودی نظریه مجموعه راف شامل دو نوع کلی «متغیر تصمیم» و «شرطی» در نظر گرفته شده است. متغیرهای شرطی «پیچیدگی بازنمایی» و «شرایط محیطی» و متغیر تصمیم نیز «آینده نگری استراتژیک» را مورد سنجش قرار می دهد. جامعه آماری، تصمیم گیرندگان سطح استراتژیک در سازمان های فناورانه است. براین اساس نمونه آماری که به صورت هدفمند انتخاب شده است، شامل تعدادی از مدیران رده بالا است که در حوزه های فناورانه فعالیت دارند. خروجی های پژوهش نشان می دهند که هرگاه پیش بینی آینده دشوار است (محیط های دارای عدم اطمینان و ابهام) بازنمایی های ساده و کمتر پیچیده آینده نگری بالاتری را ایجاد می کنند. درعین حال، هرگاه پیش بینی دشوار باشد (محیط های دارای پیچیدگی و نوسان)، خواه درک وضعیت فعلی ساده و خواه دشوار باشد، استفاده از بازنمایی های پیچیده اثربخشی بیش تری دارد