ارزیابی پرولیفراسیون سلولی و بیان داخل سلولی اینترفرون گاما (IFN-y) در بیماران مبتلا به بروسلوز

تکثیر سلولهای T روش استانداردی برای ارزیابی ایمنی سلولی در مقابل عفونتهای داخل سلولی می باشد. علاوه بر آن امروزه بررسی سیتوکاینهای داخل سلولی ابزار مهمی برای بررسی پاسخ های ایمنی در مقابل محرکهای مختلف از جمله عوامل عفونی داخل سلولی محسوب می شود. این مطالعه با سنجش پاسخهای پرولیفراسیون سلولهای T وبررسی تولید داخل سلولی اینترفرون گاما (IFN-¡) به ارزیابی پاسخ های ایمنی سلولی در خون کامل افراد سالم و بیماران مبتلا به دو فرم حاد و مزمن بروسلوز می پردازد.
نمونه های خون کامل رقیق شده 27 بیمار مبتلا به بروسلوز حاد (14نفر) یا مزمن (13نفر) (با میانگین سنی 18.2 ± 38.03سال) و 22 داوطلب سالم (با میانگین سنی 21 ± 35.33 سال) در حضور میتوژن، باکتری های کشته شده بروسلاملی تنسیس یا محیط کشت تنها، کشت داده شد. تولید داخل سلولی IFN-¡در سلولهای CD3+ با روش فلوسیتومتری (CFC) بررسی گردید. پاسخهای بلاستوژنیک لنفوسیتها نیز با سنجش میزان ورود تیمیدین نشاندار در روند سنتز DNA توسط روش سنتیلاسیون مایع (LTT) ارزیابی شد.
در تمامی گروه های تحت مطالعه، انکوباسیون لنفوسیتهای خون محیطی در حضور میتوژن موجب بیان داخل سلولی IFN-¡ و پرولیفراسیون لنفوسیتهای T گردید. در حالی که تنها سلولهای بیماران مبتلا به بروسلوز در پاسخ به آنتی ژنهای بروسلاملی تنسیس تکثیر و تزاید یافته و IFN-¡ تولید نمودند. با این حال بیان اختصاصی IFN-¡ در سلولهای CD3+ T و پاسخ های بلاستوژنیک لنفوسیتی در بیماران مبتلا به بروسلوز مزمن به طور معنی داری نسبت به بیماران مبتلا به بروسلوز حاد کاهش نشان داد (P<0.001). وجود ارتباط مستقیم بین درصد سلولهای CD3+ تولید کننده IFN-¡ با اندیکس تحریک پذیری (SI) در بیماران با بروسلوز حاد بیانگر گرایش پاسخهای ایمنی به سمت Th1 در این بیماران است.
شیوه های ارایه شده در این مطالعه برای ارزیابی پاسخهای ایمنی سلولی در مقابل تحریک آنتی ژنی یا پلی کلونال روش های مفید و قابل اعتمادی می باشند. بر اساس یافته های این مطالعه، بیماران مبتلا به بروسلوز حاد با تولید IFN-¡ و تکثیر و تزاید سلولی در مقابل آنتی ژنهای بروسلا، پاسخهای تیپ Th1 را نشان می دهند. در حالیکه در بیماران مبتلا به فرم مزمن بیماری چنین وضعیتی دیده نمی شود.