تاثیر عوامل فردی و عوامل سازمانی بر اصلاح رفتارهای بهداشت، ایمنی و محیط زیست کارکنان در مدیریت شهری

 هدف از این پژوهش بررسی تاثیر عوامل فردی و سازمانی بر اصلاح رفتارهای سلامت، ایمنی و محیط زیست (HSE) کارکنان اجرایی شهرداری تهران بود. جامعه آماری این پژوهش کارکنان اجرایی شامل کارکنان 137 و خدمات شهری در شهرداری تهران به تعداد حدود 1000 نفر بود.

 ابزار گرداوری اطلاعات در این پژوهش پرسشنامه محقق ساخته بر اساس ادبیات پژوهش بود. تجریه و تحلیل داده ها با روش های آمار توصیفی از جمله نمودارها، جداول و شاخصهای عددی (میانگین و انحراف معیار) و آمار استنباطی از جمله آزمون های کولموگروف اسمیرونوف و روش های معادلات ساختاری و شاخص های برازش مدل از طریق نرم افزارهای آماری SPSS، Smart- PLS استفاده شد.

 نتایج نشان داد از عوامل فردی قدرت رابطه بین نگرش نسبت به رفتار و اصلاح رفتار برابر 793/ 0، آگاهی و دانش برابر776 /0  و درک ریسک برابر 779/ 0 محاسبه شده است و از عوامل سازمانی قدرت رابطه بین تعهد مدیریت و اصلاح رفتار برابر  682/ 0، جو HSE سازمانی375 /0، فرهنگ HSE 0/710 و ارتباطات موثر 330/ 0، محاسبه شده است که مقدار قابل قبولی محسوب می شود و نشان می دهد بر اصلاح رفتار کارکنان اجرایی شهرداری تهران موثرند.

از یک سو نیاز است که کارکنان مراحل فرایند ایمنی رفتاری و راهبرد آن را فراگرفته و از طرفی در سازمان بسترسازی برای مشارکت کل سیستم در فرایند ایمنی فراهم گردد که شناسایی عوامل تاثیرگذار بر اصلاح رفتار برای ارتقاء رفتار ایمن در سازمان ها، مقدمه ای برای انجام این مهم می باشد.