تاثیر تمرینات هوازی و مصرف ویتامین B6 و امگا3 بر بیان ژن های وابسته به اتوفاژی ناشی از اندومتریوز در موش های ماده

اندومتریوز یک بیماری التهابی وابسته به استروژن است که 5-10 درصد زنان را در سن باروری تحت تاثیر قرار می دهد. در پاتوژنز بیماری اندومتریوز مسیرهای سلولی گوناگونی درگیرند. یکی از این مسیرها اتوفاژی است. اتوفاژی یک فرایند برنامه ریزی شده از نظر ژنتیکی و تکاملی حفاظت شده است که پروتیین های سلولی با عمر طولانی و ارگانل ها را تخریب می کند. هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر تمرینات هوازی و مصرف ویتامین B6 و امگا3 بر بیان ژن های مرتبط با اتوفاژی ناشی از اندومتریوز در موش های ماده بود. 

در این پژوهش تجربی، از 40 سر موش صحرایی نر بالغ نژاد ویستار با سن حدود هشت هفته استفاده شد. موش ها پس از انتقال به محیط آزمایشگاه و پس از دو هفته آشنایی با محیط جدید و ایجاد اندومتریوز، به صورت تصادفی و به تعداد مساوی پنج سر موش در هر گروه، به گروه های کنترل-سالم، اندومتریوز، شم، اندومتریوز+تمرین، اندومتریوز+B6، اندومتریوز+امگا3، اندومتریوز+تمرین+B6، اندومتریوز+تمرین+ امگا3 جایگزین شدند. مدت زمان تمرین در آب، روزانه 30 دقیقه تا پایان مدت تمرین بود. دو هفته پس از ایجاد مدل اندومتریوز، مکمل امگا3 با دوز 2 میلی لیتر در کیلوگرم به گروه های اندومتریوز+امگا3 و اندومتریوز+تمرین+ امگا3 و مکمل ویتامین B6 به میزان kg/mg 60 وزن بدن موش های صحرایی به گروه های آندومتریوز+B6 و آندومتریوز+تمرین+B6 به صورت روزانه و به شکل گاواژ خورانده شد. به منظور تجزیه وتحلیل داده ها از تحلیل واریانس یکطرفه استفاده شد.

نتایج نشان داد میزان بیان ژن های LC3-1 و LC3-II در گروه اندومتریوز نسبت به گروه کنترل-سالم به طور معناداری بیشتر بود (0001/0>P) و مقادیر بیان ژن هایLC3-1  و LC3-II گروه های اندومتریوز+تمرین، اندومتریوز+امگا3، آندومتریوز+B6، آندومتریوز+تمرین +B6 و اندومتریوز+تمرین+امگا3 نسبت به گروه اندومتریوز به طور معناداری کمتر بود (0001/0>P). مقادیر آن ها در گروه اندومتریوز+تمرین+ B6و اندومتریوز+تمرین+امگا3 نسبت به گروه های دیگر به طور معنادار کمتر بود (0001/0>P). همچنین نتایج نشان داد میزان بیان ژن های FOXO3  و LC3-II/I در گروه اندومتریوز نسبت به گروه کنترل-سالم به طور معناداری کمتر بود (0001/0>P). میزان بیان ژن های FOXO3 و I LC3-II/ گروه های اندومتریوز+تمرین، اندومتریوز+امگا3، آندومتریوز+B6، آندومتریوز+تمرین +B6 و اندومتریوز+تمرین+امگا3 نسبت به گروه اندومتریوز به طور معناداری بیشتر بود (05/0>P). مقادیر آن ها در گروه اندومتریوز+تمرین+ B6و اندومتریوز+تمرین+ امگا3 نیز نسبت به گروه های دیگر به طور معناداری بیشتر بود (0001/0>P).

به طور کلی نتایج پژوهش حاضر بیانگر آن است که افزایش بیان ژن های اتوفاژی که در اندومتریوز ایجاد شده، می تواند با فعالیت ورزشی منظم هوازی مانند شنا و مکمل امگا3 و B6 مهار شود. شاید اختلال آسیب شناختی ایجادشده در اتوفاژی با انجام فعالیت ورزشی و مکمل امگا3 و B6 از طریق کاهش تنظیمی بیان ژن های LC3-I ، LC3-II و افزایش بیان ژن های FOXO و نسبت LC3-I  / LC3-II  در بهبود اندومتریوز کمک کننده باشد.