تحریفات شناختی بین فردی در سالمندان مراجعه کننده به پارک های مناطق منتخب تهران

زمینه و هدف :

تحریف شناختی بین فردی از مشکلات روان شناختی سالمندی است که باعث می شود فرد درک درست و منطقی از مسایل نداشته باشد. این مطالعه با هدف تعیین تحریفات شناختی بین فردی در سالمندان مراجعه کننده به پارک های مناطق منتخب تهران در سال 1399 تا 1400 انجام شد.

روش بررسی:

 در این مطالعه توصیفی همبستگی 200 سالمند مراجعه کننده به پارک ها و فرهنگسراهای منطق منتخب تهران به روش نمونه گیری خوشه ای مشارکت داشتند. ابزار جمع آوری داده ها فرم اطلاعات جمعیت شناختی، فرم کوتاه بررسی وضعیت شناختی و پرسش نامه تحریفات شناختی بین فردی بود که از سالمندان دارای معیارهای ورود به مطالعه درخواست شد به گویه های پرسش نامه ها پاسخ بدهند. داده ها با نرم افزار SPSS نسخه 16 و با استفاده از آزمون های آماری توصیفی (میانگین، انحراف معیار، فراوانی و درصد) و آزمون های آماری تحلیلی همبستگی پیرسون، تی مستقل، آنالیتحلیلز واریانس) تجزیه وتحلیل شدند. 

یافته ها:

 میانگین نمره تحریفات شناختی 8/29±52/53 از نمره کل 95 بوده است که نشان دهنده سطح متوسط تحریفات شناختی در بین سالمندان مورد مطالعه است و در بین ابعاد آن نیز، انتظارات غیرواقع بینانه در روابط دارای بیشترین میانگین نمره (0/57±2/91 از میانگین نمره 5) و در بعد طرد در روابط بین فردی دارای کمترین میانگین نمره (0/52±2/64 از میانگین نمره 5) بود. بین سن سالمندان با تحریفات شناختی بین فردی آنان ارتباط معنادار وجود داشت (0/03=P). 

نتیجه گیری:

 باتوجه به یافته های مطالعه حاضر و وضعیت تحریف شناختی سالمندان توصیه می شود که پرستاران شاغل در مراکز ارایه دهنده خدمات سلامت با در نظر داشتن وجود ارتباط معنادار بین متغیر سن با تحریفات شناختی، اقدام به مداخلات لازم کنند.