رویکرد علامه طباطبایی نسبت به روایات اجتماعی در تفسیر المیزان

بهره گیری از روایات معصومان (ع) به مثابه ثقل اصغر، یکی از مهمترین واساسیترین منابع تفسیری برای هر مفسر است. مفسران هرکدام به نوعی از روایات استفاده کرده اند، اما در شیوه بهره گیری و استفاده از این منبع ارزشمند، دیدگاه و عملکرد متفاوتی دارند. دراین بین، علامه طباطبایی در مورد به کارگیری روایات در تفسیر قرآن، دقت و توجه ویژهای مبذول داشته است. یکی از انواع روایاتی کهایشان در موارد قابل توجهی به آن پرداخته شده است؛ اخباری است که با مباحث اجتماعی، حوادث و شخصیت های جامعه به ویژه در عصر نزول مرتبط است.ایشان در خلال تفسیرش بحثی با عنوان «بحث های روایی » را مطرح کرده و بابررسی دقیق و همه جانبه روایات، مخصوصا عرضه روایات بر قرآن، به طور مفصل روایات را ارزیابی نموده و اجتهاد سایر مفسران را در مورد به کارگیری روایات در تفسیر قرآن نقد و بررسی کرده است. نوشتار پیش رو که با روش توصیفی_تحلیلی و با ابزار کتابخانه ای انجام شده، درصدد کشف رویکرد علامه نسبت به روایات اجتماعی در تفسیر المیزان است. حاصل مطالعه حاضر چنین است که مولف المیزان با مبانی مختلفی ازجمله ملاک عرضه ی روایات بر قرآن، در مواردمتعدد و از جوانب مختلفی، روایات مربوط به مباحث اجتماعی را تحلیل نموده،با رویکردهای مختلفی ازجمله: بررسی سندی، دلالی، نقد روایات اسباب نزول و شان نزول، بررسی جری و تطبیق، نقد انواع استفاده های مفسران در به کارگیری روایات، بررسی فقه الحدیثی، تایید و بهره گیری از احادیث و...، به صورت گسترده ای به تصحیح، تحلیل و تنقیح اینگونه روایات پرداخته است.