روش شناسی آیت الله مصباح یزدی در حکمت پژوهی با تاکید بر کتاب «آموزش فلسفه»

پژوهش های فلسفی، در میان اندیشمندان اسلامی معاصر جایگاه ویژه ای دارد و دفاع عقلانی از بنیان های نظری دین در گرو آن است. بی تردید در صورتی حکمت پژوهی در این راستا قرین توفیق می شود که روش مند بوده و براساس عیار پژوهش در این حوزه علمی باشد. آیت الله مصباح یزدی فیلسوف برجسته دوران معاصر جهان اسلام در آثار گفتاری و نوشتاری فلسفی خویش، روشی بدیع و کارآمد را در پژوهش های حکمی به کار گرفته است. در این مقاله با روش توصیفی- تحلیلی با تاکید بر اثر برجسته فلسفی آیت الله مصباح یزدی (کتاب «آموزش فلسفه»)، به بررسی روش ایشان در حکمت پژوهی می پردازیم. براساس یافته های پژوهش، مراحل حکمت پژوهی روش مند بدین شرح است: توجه به خلاها یا بن بست ها در مباحث فلسفی غرب، تبارشناسی مساله، بررسی پیشینه، فهم، تقریر و تحلیل دقیق مساله، بررسی دیدگاه های مطرح و یا قابل طرح درباره مساله، توجه به لوازم دیدگاه ها، توجه به فایده بحث، تقریر دقیق دیدگاه رقیب و ادله آن، توجه به خاستگاه نظریه، نقد و بررسی دیدگاه رقیب و ادله آن، ارایه دلیل معتبر برای دیدگاه برگزیده، پاسخ گویی به نقدهای مطرح و یا قابل طرح درباره ادله دیدگاه برگزیده، پاسخ گویی به شبهات مربوط، ملاحظه نتیجه، رعایت سیر تدریجی طرح و تحلیل عمیق فلسفی به صورت منظومه و تطبیق قواعد کلی بر مسایل علوم دیگر.