اثرات تجویز هم زمان تزریق کورکومین و ورزش اجباری بر پاسخ های الکتروفیزیولوژیک در مدل درد نوروپاتیک فشردگی مزمن اعصاب محیطی در موش صحرایی

درد نوروپاتیک نوعی درد مزمن است که باعث تشدید پاسخ به محرک های دردزا و غیر دردزا می شود. کورکومین یکی از موادی است که دارای خواص ضد دردی و ضد التهابی است. ورزش نیز به عنوان یک روش رفتاری و غیردارویی اثرات مفیدی در سلامت عمومی افراد در بسیاری از بیماری های نوروپاتیک دارد. هم چنین تاثیر توام این دو عامل بر سرعت هدایت عصب محیطی عصب سیاتیک بیماران و حیوانات کم تر مورد مطالعه قرار گرفته است. لذا در این مطالعه، اثرات پیشگیری کننده کورکومین و ورزش به صورت توام و مجزا بر سرعت هدایت عصب سیاتیک در مدل درد نوروپاتیک فشردگی مزمن عصب سیاتیک در موش صحرایی مورد بررسی قرار گرفت.

در این مطالعه از 80 سر رت نژاد ویستار، به صورت تصادفی تخصیصی در 8 گروه (10=n) استفاده شد. ابتدا درد نوروپاتیک با روش آسیب مزمن ناشی از فشردگی (CCI) عصب در گروه های CCI مربوطه ایجاد شد. برای آن که اثر پیشگیری کننده ورزش را بیازماییم، در گروه های ورزش، از دو هفته قبل، ورزش اجباری شروع و تا روز عمل جراحی (در روز صفر) ادامه یافت سپس بعد از طی یک دوره 5 روزه ریکاوری مجددا از روز 5 تا روز 14 آزمایش ورزش انجام شد و در گروه های کورکومین یا حامل آن پس از عمل جراحی CCI، تزریق کورکومین میزان (60 میلی گرم/ کیلوگرم) یا حامل آن تا روز 14 صورت گرفت و در روز 15 تست های الکتروفیزیولوژیک اعصاب سورال و تیبیال انجام شد.

نتایج نشان داد که تجویز توام کورکومین به میزان 60 میلی گرم/ کیلوگرم و استفاده از ورزش اجباری قبل از تثبیت درد نوروپاتی در روز 14 آزمایش در گروه مربوطه در مقایسه با گروه CCI به طور معنی داری باعث پیشگیری از کاهش سرعت های اعصاب حسی سورال و حرکتی تیبیال گردید.

تجویز توام کورکومین و ورزش اجباری در زمانی که نوروپاتی محیطی حاصل از CCI کاملا تثبیت نشده است، ممکن است بتواند از ایجاد نوروپاتی و اختلالات الکتروفیزیولوژیک عصب سیاتیک جلوگیری نماید.