الگوی پیش بینی رضایت زناشویی بر اساس سیستم های فعال سازی/ بازداری رفتاری: بررسی نقش میانجیگر ذهنی سازی

رضایت زناشویی پایدارترین پیش بینی کننده ثبات در زندگی است و یکی از مولفه های موثر بر آن، نوع سیستم فعال سازی و بازداری رفتاری است. تفاوت-های فردی در این سیستم، در نحوه واکنش زوجین به مشکلات بین فردی موثر است. این پژوهش با هدف بررسی رابطه بین سیستم های فعال سازی/ بازداری رفتاری و رضایت زناشویی با میانجی گری ذهنی سازی انجام شد. روش تحقیق همبستگی بود و جامعه آماری، افراد متاهل ساکن تهران در سال 1400 بودند. 370 نفر به روش نمونه-گیری خوشه ای چند مرحله ای به عنوان گروه نمونه انتخاب و به پرسشنامه جمعیت شناختی، رضایت زناشویی Enrich (Olson, 1998) ، مقیاس فعال-سازی/ بازداری رفتاری (Carver & White, 1994) و پرسشنامه عملکرد بازتابی (Fonagy et al., 2016) پاسخ دادند. نتایج تحلیل مسیر نشان داد که سیستم بازداری رفتاری با میانجی گری ذهنی سازی بر رضایت زناشویی موثر است و سیستم بازداری با رضایت زناشویی رابطه منفی معنادار دارد و بر ذهنی سازی، اثر منفی معنادار دارد. و ذهنی سازی بر رضایت زناشویی اثر مثبت و معنادار دارد. همچنین سیستم فعال سازی با میانجی گری ذهنی سازی بر رضایت زناشویی موثر است و سیستم فعال سازی بر ذهنی سازی، اثر مثبت و معنادار دارد و تنها رابطه مثبت سیستم فعال سازی با رضایت زناشویی تایید نشد. بر این اساس می توان نتیجه گرفت که سیستم فعال سازی و بازداری رفتاری به صورت مستقیم و از طریق ذهنی سازی به صورت غیرمستقیم قادر به پیش بینی رضایت زناشویی است. از این رو پیشنهاد به بررسی این سازه ها توسط متخصصین حوزه خانواده جهت افزایش رضایتمندی زناشویی در زوجین می شود.