خوانش روایت شناسانه از قصص قرآنی؛ جزء پژوهی قصه موسی و خضر

قرآن در مقام متنی وحیانی و روشنگر همواره مدعی این بوده است که با توسل به شیوه های گوناگون کلامی، مومنان را از پیچ وخم های زندگی آگاه کرده، آنها را به سوی خیر و صلاح راهنمایی می کند. در این میان قصه گویی از جمله ابزارهایی است که راه گشای انتقال معنا به مخاطبان بوده است. حال اگر بر این بخش از آیات قرآنی توجه و تاملی روایت شناسانه و ادبی صورت گیرد، قطعا مخاطبان را با لایه هایی از معنا مواجه می کند که ظرایفش پیش تر از نگاه ها دور مانده بود. این مقاله در صدد است به روش توصیفی تحلیلی و با جمع آوری اطلاعات به روش کتاب خانه ای، با تاملی در رویکرد روایت شناسانه و ترسیم مدلی از عناصر یک روایت منسجم، بررسی جزء پژوهانه درباره قصه موسی و خضر انجام دهد و دریابد که چنین چشم اندازی ما را به چه سطحی از معنا هدایت می کند