تاثیر دو شیوه کشش عملکردی و فرا عملکردی عضلات ساق بر منتخبی از شاخص های کینماتیکی و کینتیکی مچ در زنان با درد بی ثباتی مچ پا

هدف:

 هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر دو شیوه کشش عملکردی و فرا عملکردی عضلات ساق بر منتخبی از شاخص های کینماتیکی و کینتیکی مچ در زنان با درد بی ثباتی مچ پا بود.

روش ها:

 24 نفر به عنوان نمونه آماری بر اساس معیارهای ورود و خروج به صورت هدفمند و تصادفی به گروه تمرینات کششی عملکردی (8 نفر)، کشش فرا عملکردی (8 نفر) و کنترل (8 نفر) تقسیم شدند. گروه تجربی به مدت هشت هفته و هر هفته 3 جلسه تحت تمرینات کششی قرار گرفتند و گروه کنترل صرفا فعالیت های روزمره خود را انجام می داد. سپس متغیرهای دورسی فلکشن، پلانتار فلکشن و نیروی عکس العمل زمین در مرحله پیش آزمون و پس آزمون مورد بررسی و اندازه گیری قرار گرفتند. داده ها با استفاده از آزمون های t زوجی و مستقل در سطح معنی داری 0/05≥P مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. کلیه بررسی های آماری با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 25 انجام گرفت.

یافته ها :

نتایج حاصل از آزمون تی زوجی نشان دهنده تاثیر معنا دار هشت هفته تمرینات کششی عملکردی و فرا عملکردی بر میزان دورسی فلکشن مچ پای دختران با درد بی ثباتی مچ پا (0/001> p) همچنین بر میزان پلانتارفلکشن مچ پای دختران با درد بی ثباتی مچ پا (0/000> p) و میزان نیروی عکس العمل زمین بر مچ پای دختران با درد بی ثباتی مچ پا (0/000> p) بود.

نتیجه گیری :

نتایج این پژوهش نشان داد که اجرای پروتکل تمرینی عملکردی و فرا عملکردی کششی بر میزان دورسی فلکشن و پلانتارفلکشن مچ پای دختران با درد بی ثباتی مچ پا تاثیر گزار است. همچنین مشخص گردید که انعطاف پذیری عضلات در پی کشش پذیری مجموعه عضلات گاستروسولیوس با تاثیر بر میزان دورسی فلکشن مچ باعث تسهیل گام برداری در مبتلایان به درد بی ثباتی مچ می گردد؛ بنابراین به این دسته از افراد استفاده از پروتکل تمرینی کششی عملکردی و فرا عملکردی توصیه می گردد.