تبیین ابعاد و مولفه های الگوی اصلاح نظام مالیاتی ایران بر اساس الزامات دستیابی به توسعه پایدار

همواره مالیات به عنوان ابزاری قدرتمند به منظور توزیع درآمد در جامعه شناخته شده است، در واقع دولت ها به منظور کاهش نابرابری، چگونگی تغییرات درآمدهای افراد جامعه را با استفاده از ابزارهای متعدد، تجزیه و تحلیل می کنند. عوامل متفاوت از جمله عوامل اقتصادی، اجتماعی و سیاست های پولی و مالی بر تغییرات توزیع درآمد جامعه در طول زمان موثر است. عواملی مانند سیاست های مالیاتی، مخارج دولت، نوع درآمد تبعیض قیمت ها، کمک های انتقالی دولت، حداقل دستمزد، نرخ بیکاری، تسهیلات مالی برای افراد کم درآمد و غیره می توانند به نحوی تنظیم درآمد ها در جامعه شود. مالیات علاوه بر آنکه مهمترین منابع تامین مخارج دولت است، یکی از ابزارهای سیاستی موثر در برقراری ثبات اقتصادی، تخصیص مجدد منابع اقتصادی و تعدیل نابرابری درآمد است. در میان انواع درآمدهای دولت، مالیات مقبول ترین و مناسب ترین نوع آن از نظر اقتصادی است. تامین مخارج جاری دولت از محل درآمدهای مالیاتی از اهدافی است که همواره مورد توجه برنامه ریزان و دولت مردان بوده است، در کشور ایران طی دهه های گذشته افزایش درامدهای نفتی در کنار عدم توجه کافی به انضباط مالی در بودجه دولت سبب شده است که درآمدهای مالیاتی جایگاه مناسبی در بودجه نیابد. درآمدهای نفتی جزء سرمایه های کشور است و به نسل های حال و آینده تعلق دارد. در صورت عدم استفاده مصرفی و رعایت نکردن عدالت بین نسلی، این سرمایه ملی عملا از بین خواهد رفت.