ارائه الگوی ساختاری پیش بینی آشفتگی روانی بر اساس عدم تحمل بلاتکلیفی با میانجی گری احساس انسجام روانی و انعطاف پذیری شناختی دردانشجویان

هدف پژوهش حاضر ارایه الگوی ساختاری پیش بینی آشفتگی روانی بر اساس عدم تحمل بلاتکلیفی با میانجی گری احساس انسجام روانی و انعطاف پذیری شناختی بود.

روش پژوهش حاضر توصیفی و طرح پژوهش همبستگی از نوع مدل معادلات ساختاری بود. جامعه آماری این پژوهش را تمامی دانشجویان مقطع کارشناسی دانشگاه آزاد اسلامی شهر تهران که در سال تحصیلی 1399-1400مشغول به تحصیل تشکیل دادند که از بین آنها، 387 نفر به روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند. داده ها با استفاده از پرسشنامه افسردگی، اضطراب، استرس لاویوند و لاویوند (1995)، پرسشنامه عدم تحمل بلاتکلیفی فریستون و همکاران (1994)، پرسشنامه احساس انسجام روانی فلنسبورگ (2006) و پرسشنامه انعطاف پذیری شناختی دنیس و وندروال (2010) جمع آوری شد. تحلیل داده های پژوهش با استفاده از معادلات ساختاری SEM با بهره گری از نرم افزار Amos صورت گرفت. سطح معناداری در این پژوهش 0٫05 در نظر گرفته شد.

یافته ها نشان داد که ضریب مسیر غیرمستقیم بین عدم تحمل بلاتکلیفی و آشفتگی روانی از طریق احساس انسجام روانی و انعطاف پذیری شناختی مثبت معنادار است. بر این اساس چنین نتیجه گیری شد که احساس انسجام روانی و انعطاف پذیری شناختی به صورت مثبت و معنادار اثر عدم تحمل بلاتکلیفی بر آشفتگی روانی را میانجیگری می کند. این موضوع بیانگر آن است که عدم تحمل بلاتکلیفی، احساس انسجام روانی و انعطاف پذیری شناختی در مجموع 63 درصد از واریانس آشفتگی روانی را تبیین می کند.