مقایسه اثر تمرینات ثبات مرکزی در دو سطح پایدار و ناپایدار بر کنترل قامت، درد و کیفیت زندگی زنان مبتلا به کمردرد مزمن غیراختصاصی

کمردرد مزمن از شایع ترین مشکلات جوامع امروزی است که به دلیل مشکلات همراه با آن، نیازمند بررسی و معرفی روش های مختلف توانبخشی می باشد. بنابراین هدف از این تحقیق مقایسه اثر تمرینات ثبات مرکزی در دو سطح پایدار و ناپایدار بر درد، کنترل قامت و کیفیت زندگی زنان مبتلا به کمردرد مزمن است.

تعداد20 نفر از زنان مبتلا به کمردرد مزمن به صورت در دسترس و تصادفی در دو گروه تمرینی (10نفر) سطح پایدار و ناپایدار (ترامپولین) قرار گرفتند. درد (با مقیاس بصری درد) تعادل ایستا (آزمون لک لک)، تعادل پویا (آزمون Y) و کیفیت زندگی (پرسشنامه SF36) قبل و بعد از 8 هفته تمرینات اندازه گیری شد. جهت تحلیل استنباطی روش آماری تحلیل واریانس برای داده های تکراری در بسته نرم افزاری spss و در سطح معنادار 05/0 انجام شد.

یافته ها نشان داد تعامل بین گروهی در متغیرهای کیفیت زندگی، تعادل ایستا و پویا با برتری گروه سطح ناپایدار معنادار بود (05/0<p). از سوی دیگر تغییرات درون گروهی در متغیرهای درد معنادار بود. این بدان معناست که هر دور روش تمرینی بر متغیرهای مذکور اثر معنادار داشته است (05/0<p).

نتایج  بیان کننده این است که تمرینات هر دو سطح پایدار و ناپایدار می تواند به طور موثری باعث کاهش درد،  افزایش تعادل و بهبود کیفیت زندگی آزمودنی ها شود. اما نتایج نشان دهنده برتری سطح ناپایدار بر پایدار بوده لذا به عنوان یک مدالیته درمانی پیشنهاد می شود.