توسعه یک الگوی نوآوری در گردشگری به منزله صنعتی بین المللی

به مطالعات مربوط به نوآوری در گردشگری، حتی در کشورهای توسعه یافته، بیشتر طی سه سال اخیر توجه شده و توسعه الگوهای نوآوری در این حوزه کمتر مورد توجه بوده است. ازاین رو، توجه به گردشگری و نوآوری در این حوزه، که یکی از استعدادهای ایران برای افزایش درآمدهای ملی است، اهمیت و ضرورت فراوانی دارد. این پژوهش با هدف توسعه یک الگوی نوآوری در صنعت گردشگری انجام شد. جامعه آماری پژوهش را 130 نفر از مدیران شرکت‏های فعال و نوپای (استارتاپ‏ها) گردشگری تبریز تشکیل دادند. این تحقیق، از نظر هدف، کاربردی و، از منظر روش، توصیفی - اکتشافی است. حجم نمونه، با استفاده از رابطه کوکران، 97 نمونه به دست آمد. با مطالعه ادبیات موضوعی و پیشینه پژوهش، عوامل موثر در نوآوری در گردشگری شناسایی و، با نظر خبرگان صنعت و دانشگاه (پنل خبرگان)، مدل مفهومی پژوهش طراحی شد. داده‏های گردآوری‏شده از طریق پرسش نامه محقق‏ساخته، به منزله ابزار پژوهش، با روش تحلیل عاملی تاییدی و مدل سازی معادلات ساختاری به روش حداقل مربعات جزیی تجزیه وتحلیل شد. یافته ها نشان داد عوامل سرمایه انسانی، مشارکت، تامین مالی و فناوری اطلاعات در نوآوری در گردشگری اثر معنادار دارند. همچنین، دو متغیر تعدیلگر اندازه شرکت و محیط کلان صنعت، در رابطه بین این عوامل و نوآوری در گردشگری، تاثیر مثبت و منفی داشتند.