نظریه ارتباطی عارف شبستری در ارتباط درون فردی و آثار آن در ارتباطات اجتماعی

بسیاری از ارتباط شناسان غرب بر این باورند که ارتباط درون فردی ، مبنای همه ارتباط های انسانی در اجتماع و زیربنای علم ارتباطات است و دیگر شاخه های آن یعنی ارتباط میان فردی و گروهی و جمعی از آن متاثر هستند . با وجود این اهمیت بنیادین ، متاسفانه در همان اقلیم علمی غرب نیز توجه چندانی به این مقوله نشده و در کشور ما نیز با وجود داده های فراوان در منابع اسلامی که ظرفیت گسترده ای در تبیین این بن سازه مفهومی را در خود نهفته اند ، کار زیادی در این ساحت انجام نشده است . شبستری ، عارف قرن هشتم در منظومه گلشن راز ، در زمینه ارتباط درون فردی و نیز آثار اجتماعی آن اندیشه هایی نغز پرورده است. پژوهه فرارو ، با روش تحلیلی- اسنادی ، نظریه ارتباطی ایشان در این ساحت را تبیین و آثار آن در ارتباطات اجتماعی را کاویده است . دستاوردهای این پژوهه عبارت اند از: تبیین «خود» و انواع آن ، محوریت ارتباط درون فردی (ارتباط با خود) برای انواع ارتباطات اجتماعی ، ابتنای ارتباطات اجتماعی انسان بر اساس ارتباط انسان با نفس ناسوتی یا لاهوتی ، بیان آثار هر کدام از این دو نوع ارتباط در ارتباطات اجتماعی و نیز استخراج مدلی از ارتباط درون فردی از منظر شبستری .