مروری بر مزایا، محدودیت ها، محصولات جانبی و کاربرد فناوری های اصلی تبدیل پسماند به انرژی و سوخت زیستی

پردازش زیست توده خام برای تولید انرژی، سوخت و مواد شیمیایی از طریق ترکیبی از فناوری های مختلف کاربردی، مسیری امیدوارکننده برای دستیابی به مدیریت پایدار پسماند، با مزایای زیست محیطی و اقتصادی فراوان در نظر گرفته می شود. در سال های اخیر فرآیندهای اصلی مرتبط با بازیافت انرژی و تولید سوخت زیستی تحت عنوان پالایشگاه های زیستی پسماند بیشتر مورد توجه محققین قرار گرفته است. به طور کلی فناوری های اصلی تبدیل پسماند به انرژی و سوخت زیستی به فرایندهای ترموشیمیایی، از قبیل احتراق، تبدیل به گاز، انفجار بخار، پیرولیز، مایع سازی هیدروترمال، و تروفیشن (برشته کردن)، فرایندهای بیولوژیکی همانند هضم بی هوازی، تخمیر، تصفیه آنزیمی و الکترولیز میکروبی و فرایندهای شیمیایی مانند هیدرولیز، استخراج با حلال، ترانس استریفیکاسیون و تبدیل فوق بحرانی طبقه بندی می شوند. استفاده از فرآیندهای بازیافت انرژی و تولید سوخت زیستی به صورت منفرد و تکی همیشه با محدودیت های زیادی همراه است و چندین برابر محصولات ناخواسته تولید می کنند در حالی که ترکیب چندین فرآیند در یک پالایشگاه زیستی مواد زاید امکان کاهش و حذف نواقصات هر فرآیند را فراهم می کند و منجر به افزایش بهره وری می شود. در این مقاله امکان استفاده از باقیمانده پسماندهای پس پردازش شده به عنوان منابع تجدیدپذیر زیستی فراوان وکم هزینه در پالایشگاه های زیستی پسماند مورد بررسی قرار گرفت. بدین منظور ابتدا خلاصه ای از مزایا، محدودیت ها، محصولات و فرآورده های جانبی و همچنین کاربرد فرآیندهای مختلف ترموشیمیایی، بیولوژیکی و شیمیایی مورد استفاده در تبدیل پسماند به انرژی و سوخت زیستی ارایه شد. سپس یک مرور تاریخی و فنی از وضعیت فعلی فناوری های اصلی تبدیل پسماند به انرژی و سوخت زیستی در راستای استفاده از آنها به عنوان ابزاری برای مدیریت باقیمانده پسماندهای پردازش شده و محصولات جانبی ناشی از آنها مورد مطالعه قرار گرفت و در نهایت در مورد پیشرفت های آتی در مورد فرایندهای ذکر شده به اختصار بحث شد.