آشکار سازی و برآورد تغییراقلیم سال های آتی ایران

هدف از پژوهش حاضر برآورد و ارزیابی تغییر اقلیم آینده ایران با استفاده از عناصر اقلیمی (حداقل دما، حداکثر دما و بارش) تا سال 2100 در کشور ایران می باشد. برای این منظور در پژوهش حاضر از روش و ابزار نوآورانه الگوریتم و کدنویسی و داده های ناسا برای ارزیابی و پیش بینی عناصر اقلیمی مذکور براساس دو سناریوی حدوسط (5/4 .RCP) و سناریوی بدبینانه (5/8 .RCP) مدل CanESM2 کانادا از سامانه تحت وب گوگل ارث انجین استفاده شد. برای تحلیل، بررسی و مقایسه بهتر تغییرات اقلیم آینده ایران بازه زمانی مورد مطالعه 80 ساله، به دو دوره 40 ساله اول (2060-2021) و دوره 40 ساله دوم (2100-2061) تقسیم شد. نتایج پژوهش حاضر براساس سناریوی حد وسط (5/4 .RCP) بیان گر این می باشد که کمینه و بیشینه حداقل دمای دوره 40 ساله دوم نسبت به دوره 40 ساله اول به ترتیب 69/2 و 62/0 درجه سانتی گراد و کمینه و بیشینه حداکثر دمای دوره 40 ساله دوم نسبت به دوره 40 ساله اول به ترتیب 37/3 و 91/0 درجه سانتی گراد؛ هم چنین براساس سناریوی بدبینانه (5/8 .RCP) کمینه و بیشینه حداقل دمای دوره 40 ساله دوم نسبت به دوره 40 ساله اول به ترتیب 54/0 و 32/3 درجه سانتی گراد و کمینه و بیشینه حداکثر دمای دوره 40 ساله دوم نسبت به دوره 40 ساله اول به ترتیب 47/2 و 46/3 درجه سانتی گراد روندی افزایشی پیش بینی شد. براساس نتایج به دست آمده از تحقیق حاضر در منطقه مورد مطالعه در دوره 40 ساله اول فراوانی بارش کاهش و در دوره 40 ساله دوم فراوانی بارش افزایش می یابد.