ارزیابی توانمندی های ژئوتوریستی و ژئومورفولوژیکی شهرستان سرعین با استفاده مدل های کوبالیکوا و فیولت

ژیوتوریسم، گونه ای از گردشگری است که با هدف توسعه اقتصادی، اجتماعی مقصدهای گردشگری و تقویت ارزش های علمی مکان های زمین شناختی و خدمات گردشگری است که بر حفاظت از میراث زمین و مردمی کردن علوم آن تاکید دارد. هدف از این تحقیق شناسایی و ارزیابی توانمندی های ژیوتوریستی شهرستان سرعین با استفاده مدل های کوبالیکوا و فیولت می باشد. برای این منظور هفت منطقه ژیوتوریستی شامل: دربند ورگه سران، پیست اسکی آلوارس، روستای ویلادرق، غارهای کنزق، دره علی درویش، آبشار گورگور و دره توریستی ساری دره انتخاب گردید. در این تحقیق از مدل کوبالیکوا که بیش تر بر معیارهای علمی، آموزشی، اقتصادی، حفاظتی و فرهنگی تاکید دارد و هم چنین از مدل فیولت که مناطق ژیوتوریستی را بر اساس چهار معیار منشا شکل گیری، پراکندگی جغرافیایی، گردشگری و وضعیت دسترسی مورد بررسی قرار می دهد استفاده گردید. نتایج حاصله نشان داد بر اساس مدل کوبالیکوا پیست اسکی آلوارس با مقدار (10) بیش ترین امتیاز را نسبت به سایر مناطق ژیوتوریستی کسب کرده است و هم چنین نتایج حاصله از مدل فیولت نشان داد که در بین مناطق ژیوتوریستی شهرستان سرعین پیست اسکی آلوارس با امتیاز (5/10) از مجموع گویه های موثر نسبت به سایر مناطق از قابیلیت های متنوعی برخوردار است و منطقه بسیار بکر ساری دره در نتایج مدل های کوبالیکوا و فیولت کم ترین امتیاز را در اولویت بندی مناطق ژیوتوریستی به خود اختصاص داد. نتایج حاصله از ترکیب مدل فیولت نشان داد که پیست اسکی آلوارس و آبشار گورگور از شرایط مطلوبی را جهت توسعه و جذب گردشگر به شهرستان سرعین را دارا می باشند. بنابراین نتیجه گیری می گردد با شناسایی و ایجاد امکانات در مناطق ژیوتوریستی شهرستان سرعین منجر به جذب گردشگر و استفاده حداکثری از منابع خواهد گردید.