تاثیر فعالیت های گفتگو محور بر اضطراب یادگیری زبان آموزان ایرانی با تاکید برنقش میانجی جنسیت و سطوح بسندگی زبان

این پژوهش به بررسی تاثیر فعالیت های گفتگو محور بر اضطراب گفتاری فراگیران ایرانی زبان انگلیسی با در نظر گرفتن جنسیت و سطوح بسندگی زبان می پردازد. تعداد 213 نفر از زبان آموزان ایرانی مرد و زن در محدوده سنی 15 تا 26 سال به روش نمونه گیری در دسترس از سه آموزشگاه زبان در استان فارس انتخاب شدند. آزمون تعیین سطح آکسفورد برای اطمینان از همگنی زبان آموزان از لحاظ سطح مهارتی اجرا و زبان آموزان در دو سطح مهارتی بالا و زیر متوسطه و در ادامه به گروه های آزمایشی و کنترل طبقه بندی شدند. سپس، نسخه ترجمه شده پرسشنامه اضطراب درکلاس زبان (هورویتز و کوپ، 1986) به عنوان پیش آزمون و پس آزمون برای سنجش سطح اضطراب زبان آموزان اجرا شد. نتایج نشان که فعالیتهای گفتگومحور تاثیر قابل توجهی بر کاهش اضطراب زبان آموزان ایرانی داشته است. علاوه بر این، مشخص شد که زبان آموزان بالای متوسطه سطح پایین تری از اضطراب را نسبت به همکلاسی های خود در سطح زیر متوسطه تجربه کردند. درپایان نتایج نشان داد که زبان آموزان مونث در این تحقیق سطح اضطراب بیشتری نسبت به زبان آموزان مذکر تجربه کردند. اگرچه ثابت شده است که ادغام تکالیف گفتگو محور در فعالیت های کلاس درس مفید است زیرا یادگیرندگان می توانند فرصت های کافی برای صحبت کردن را تجربه کنند، اما این تکالیف نمی تواند به زبان آموزان در سطوح مختلف مهارت و جنسیت به طور یکسان کمک کند. این یافته ها پیامدهای عملی را برای معلمان و زبان آموزان ارایه می دهد.