داکینگ مولکولی و پیش بینی ADMET ترکیبات فعال در عسل توالنگ علیه گلوبولین متصل به هورمون جنسی (SHBG) به منظور درمان ناباروری در مردان

گلوبولین متصل به هورمون جنسی (SHBG) پروتیینی است که توسط سلول های کبدی سنتز می شود و به هورمون های جنسی برای تنظیم سطح و فراهمی زیستی آن ها متصل می شود. اتصال آن به تستوسترون باعث کاهش تستوسترون زیستی در دسترس می شود و باعث بیماری های دستگاه تناسلی مردان مانند ناباروری، اختلال نعوظ و سرطان پروستات می شود.

در این پژوهش به صورت in silico، پتانسیل چندین ترکیب موجود در عسل توالنگ علیه پروتیین SHBG به منظور درمان ناباروری بررسی شده است.

شش ترکیب موجود در عسل توالنگ که شامل کاتچین، اتیل اولییت، فیستین، هسپرتین، کایمفرول و لوتیولین از پژوهش ها پیشین و پایگاه داده دارویی PubChem به دست آمدند. با استفاده از داکینگ مولکولی اتصال این ترکیبات به پروتیین SHBG از لحاظ انرژی اتصال و نوع میان کنش های پروتیین-لیگاند بررسی شد. از نرم افزار AutoDock Vina نسخه 1.1.2 برای انجام داکینگ مولکولی و از نرم افزار Discovery Studio نسخه 21.1.0.289 برای تجزیه و تحلیل نتایج داکینگ مولکولی استفاده شد. سپس از وب سرورهای SwissADME و admetSAR 2.0 برای ارزیابی خواص فارماکوکینتیک این ترکیبات از طریق پیش بینی های ADMET استفاده شد.

انرژی اتصال به دست آمده از داکینگ مولکولی نشان داد که ترکیب لوتیولین با امتیاز 10- کیلوکالری بر مول به پروتیین SHBG متصل می شود، و میان کنش های هیدروژنی و آب گریز بیشتری نسبت به سایر ترکیبات مورد بررسی و همچنین ترکیباتی که در مقالات اخیر روی آن ها کار شده، دارد. ترکیبات کاتچین و فیستین نیز نتیجه قابل قبولی نشان دادند. بررسی ADMET و رادار فراهمی زیستی نشان داد، اگرچه این ترکیبات خواص فیزیکی و شیمیایی برای استفاده به عنوان دارو دارند، اما پتانسیل مهار بعضی از سیتوکروم ها و سمیت برای بعضی از ارگان های بدن و DNA یا سایر موارد ژنتیکی در بدن را دارند که در استفاده از این ترکیبات به عنوان دارو باید مد نظر قرار گرفته شوند.

با استفاده از این مطالعه in silico، چند مولکول مناسب با منشاء طبیعی علیه پروتیین SHBG شناسایی شد که توانایی بالقوه ای برای درمان ناباروری در مردان از خود نشان دادند.