تبیین مدل عاملی موثر بر یادگیری خودراهبر کارکنان فرماندهی انتظامی استان آذربایجان غربی با رویکرد ترکیبی (DANP)

شناسایی عوامل موثر بر یادگیری خودراهبر می تواند به جریان بهتر و موثرتر یادگیری کمک کند. هدف از انجام این پژوهش، بررسی عوامل موثر بر یادگیری خودراهبر کارکنان در فرماندهی انتظامی استان آذربایجان غربی با رویکرد ترکیبی دیمتیل فازی و تحلیل شبکه بود. در این تحقیق توصیفی-تحلیلی، عوامل اثرگذار در 10 عامل به روش دلفی فازی توسط نظرات خبرگان بومی سازی و انتخاب شدند. سپس از روش دیمتل فازی برای تعیین روابط، شدت اثرگذاری و اثرپذیری عوامل و از روش فرآیند تحلیل شبکه‎ی برای وزن دهی و اولویت بندی عوامل استفاده شد. جامعه آماری پژوهش 12 نفر از خبرگان فرماندهی انتظامی استان آذربایجان غربی بودند که با استفاده از روش غیرتصادفی، گزینشی و هدفمند انتخاب شدند. روش گرداوری اطلاعات به صورت مطالعات کتابخانه ای و میدانی بود که در روش میدانی از ابزار مصاحبه با خبرگان بهره گرفته شده است. بر اساس نتایج تحقیق وجدان کاری از بیشترین تاثیر گذاری برخوردار است کنترل زمان، خودکار آمدی، خلاقیت فردی، استفاده از فن آوری، انگیزه رشد و پیشرفت، تفکر انتقادی، هدف گذاری، مهارت خود مدیریتی و راهبردهای فراشناختی در درجات بعدی تاثیرگذاری قرار دارند. همچنین خلاقیت فردی از بیشترین تاثیرپذیری برخوردار است و وجدان کاری، خودکارآمدی، راهبردهای فراشناختی، مهارت های خودمدیریتی، کنترل زمان، هدف گذاری، استفاده از فناوری، انگیزه رشد و پیشرفت و تفکر انتقادی در درجات بعدی تاثیرپذیری قرار دارند. همچنین نتایج نشان داد که، کنترل زمان، خودکارآمدی، انگیزه رشد و پیشرفت، تفکر انتقادی، هدف گذاری و مهارت خود مدیریتی علی بوده و وجدان کاری، خلاقیت فردی، استفاده از فناوری و راهبردهای فراشناختی معلول به حساب می آیند. در نهایت با بهره گیری از روش DNAP مشخص شد که مهارت خود مدیریتی دارای بیشترین وزن تاثیرگذار (0.12) است.