تاثیر هشت هفته مصرف پروپولیس در طی تمرین مقاومتی بر میزان فعالیت گلوتاتیون پراکسیداز بافت کلیه موش های صحرایی نر مصرف کننده تستوسترون انانتات

استروییدهای آنابولیک آندروژنیک اغلب توسط ورزشکاران برای بهبود عملکرد ورزشی مورد استفاده قرار می گیرد. از عوارض سوء مصرف این مواد، آسیب به کلیه گزارش شده است. بنابراین هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر مصرف پروپولیس طی هشت هفته تمرین مقاومتی بر میزان فعالیت گلوتاتیون پراکسیداز بافت کلیه در موش های نر مصرف کننده تستوسترون انانتات می باشد.

روش شناسی: 

در این پژوهش تجربی 32 سر موش نر با سن 8 هفته و میانگین وزنی 50±250 گرم تهیه شدند. بعد از دو هفته آشناسازی و دو بار وزن کشی در هفته موش ها به طور تصادفی به 4 گروه: کنترل (C)، شم (RT)، تمرین مقاومتی+ تستوسترون (RT+T) و گروه تمرین مقاومتی+ تستوسترون+ پروپولیس (RT+T+P) تقسیم شدند. برنامه تمرین مقاومتی 5 روز در هفته با دو روز استراحت در هفته انجام گرفت. وزنه ها در هفته اول 60 درصد وزن بدن بودند و هر هفته 20 درصد وزن بدن اضافه می شد. موش های دریافت کننده استرویید، تستوسترون انانتات را به میزان 20 میلی گرم به صورت عضلانی دریافت کردند. گروه دریافت کننده پاک کننده پروپولیس را به میزان 400 میلی گرم به صورت گاواژ دریافت کردند. پس از تشریح برای سنجش غلظت GPX از بافت کلیه نمونه برداری شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس یک طرفه با SPSS24 صورت گرفت.

نتایج تحلیل واریانس یک طرفه نشان داد که تفاوت معنی داری در گروه های مورد پژوهش وجود دارد (0001/0=P) . بر طبق آزمون تعقیبی بونفرونی سطح غلظت GPX در گروه های تمرین+ تستوسترون و تمرین+ تستوسترون+ پروپولیس نسبت به گروه کنترل و شم کاهش معنی داری داشته اند.

به نظر می رسد مصرف تستوسترون می تواند در افزایش عوامل استرس اکسیداتیو در بافت کلیه تمرین کرده های مقاومتی موثر باشد. و مصرف پروپولیس برای درمان عوارض استرویید مصرف شده تاثیر موردنظر را در کوتاه مدت نداشته است.