ارتباط هایپوسالیویشن و خشکی دهان با کیفیت زندگی وابسته به سلامت دهان در بیماران مزمن کلیوی تحت همودیالیز

در این مطالعه رابطه هایپوسالیویشن و خشکی دهان با کیفیت زندگی وابسته به سلامت دهان در بیماران مبتلا به نارسایی مزمن کلیوی (CRF) تحت همودیالیز مورد بررسی قرار گرفت.

این مطالعه توصیفی-تحلیلی بر روی 200 بیمار مبتلا به CRF تحت همودیالیز مراجعه کننده به بخش دیالیز بیمارستان امام خمینی شهرستان ساری در سال 1400 انجام شد. بیماران دو پرسشنامه کیفیت زندگی وابسته به سلامت دهان (OHIP-14) با روش های ارزیابی additive و simple count را تکمیل نمودند. برای تشخیص خشکی دهان از بیماران 9 سوال پرسیده شد که 5 پاسخ مثبت نشان دهنده خشکی دهان بود و بزاق غیرتحریکی نیز جمع آوری شد. پس از جمع آوری، داده ها وارد نرم افزار SPSS 18 شد. از ضریب همبستگی پیرسون یا اسپیرمن برای بررسی نمره کیفیت زندگی با جریان بزاقی غیرتحریکی استفاده شد و برای مقایسه نمره کیفیت زندگی در دو گروه  دارا و فاقد خشکی دهان از آزمون t-test یا Mann-whitney استفاده شد.

هیپوسالیویشن در 66 نفر (33 درصد) مشاهده شد. نمره OHIP-14 در هر دو روش additive و simple count در بیماران با خشکی دهان و هیپوسالیویشن بیش تر به طور معنی داری بیش تر بود (0/05>P). در مقایسه متغیرهای مختلف، 7/66 درصد بیماران با هیپوسالیویشن بیش تر از 58 سال سن داشتند (0/007=P). به علاوه، 6/60 درصد بیماران با خشکی دهان، مبتلا به دیابت بودند (0/01=P).

خشکی دهان و هیپوسالیویشن موجب کاهش کیفیت زندگی بیماران CRF تحت همودیالیز می شود. همچنین خشکی دهان و هیپوسالیویشن مشکلات به نسبت شایعی در میان این بیماران بودند. درمان این مشکلات به دلیل تاثیر بر کیفیت زندگی بیماران ضروری می باشد.