شناسایی و دسته بندی عوامل بحران مالی و ارائه الگو در صنعت هتلداری مبتنی بر رویکرد کووید-19 (هتل های 5 و 4 ستاره کشور ایران)

نبود دسته بندی جامع عارضه یابی مدیریت بحران مالی در صنعت هتلداری باعث بوجود آمدن خسارات مالی بسیاری گردیده است. در این روش با مطالعه و تحقیق عمیق در یک صنعت، ریشه مشکلات مالی؛ شناسایی شده و مورد بررسی بیشتر قرار می گیرد.

روش شناسی:

 روش پژوهش حاضر، کاربردی و طرح پژوهش آن از نوع تحقیقات توصیفی- همبستگی است. جهت جمع آوری داده ها از دو روش میدانی و کتابخانه ای استفاده شده است. ابزار گردآوری اطلاعات، پرسشنامه و انجام مصاحبه عمیق با مدیران و متخصصین و خبرگان دانشگاهی تا رسیدن به اشباع نظری است؛ که در مرحله اول، مجموعا 22 مصاحبه انجام شد که در مصاحبه 18 به اشباع نظری رسیدیم؛ و در مرحله دوم، تعداد 180 پرسشنامه توزیع گردید. جامعه آماری شامل تمامی هتل های 4-5 ستاره هر استان، در سراسر ایران و قلمرو زمانی آن نیمه اول سال 1402 می باشد.

میزان اشتراک اولیه عوامل نشان می دهد که همه آن ها برابر با یک هستند. سپس میزان اشتراک بعد از استخراج عامل ها محاسبه گردید که این میزان در همه گویه ها بالاتر از 50 درصد است، که بیانگر توانایی عامل های تعیین شده در تبیین واریانس متغیرهای مورد مطالعه است.

نتایج نشان میدهد که فاز درآمد، شرایط تسهیل کننده و سیاست های حمایتی از جمله عوامل موثر بر بحران مالی صنعت هتلداری در شرایط بحرانی کووید-19 هستند و پیامدهای این مقوله ها، تاثیر بسزایی در افزایش هزینه و شکل گیری بحران مالی در این صنعت دارد.