مطالعه چهار روش مختلف استخراج پروتئین از موکوس پوست گاو ماهی میمونی دریای خزر (Neogobius fluviatilis Pallas, 1814) به منظور غربالگری از طریق سنجش زیستی

استخراج پروتیین از موکوس پوست ماهی ها با هدف غربالگری مبتنی بر سنجش زیستی بسیار چالشی و متغیر است. در این مطالعه، چهار روش مختلف استخراج و تغلیظ پروتیین شامل استخراج فاز جامد (SPE)[1]، استون[2]، تری کلرو استیک اسید-استون[3] و متانول[4] با هدف بررسی کارایی آنها در الترافیلتراسیون و گرفتن قله های (peaks) مناسب در کروماتوگرافی مایع با عملکرد بالا (HPLC) جهت سنجش فعالیت زیستی مورد مقایسه قرار گرفتند. داده های ارایه شده نشان می دهد که روش استخراج فاز جامد نسبت به سه روش مورد آزمایش دیگر بر حسب کمیت (میزان پروتیین تام) و کیفیت (پروفایل پروتیینی مشاهده شده در SDS - PAGE) پروتیین های موکوس پوست گاو ماهی، برتری دارد. از سوی دیگر، به علت ماهیت هیدروفوبی موکوس اپیدرمی، سه روش استخراج با استون، متانول و تری کلرو استیک اسید/استون منجر به تجمع غیر قابل برگشت پروتیین ها گردید که الترافیلتراسیون، HPLC و به تبع آن سنجش فعالیت زیستی را غیر ممکن می سازد. در این مطالعه، بالاترین میزان پروتیین (4.676 میکروگرم بر میلی لیتر) (01/0>p) و بهترین پروفایل پروتیینی (13باند) مربوط به استخراج فاز جامد بود. همچنین این روش به طور هم زمان منجر به استخراج، تغلیظ و تخلیص (پاکسازی) اولیه نمونه ها و در نتیجه، افزایش کارایی الترافیلتراسیون و HPLC می گردد. بنابراین، برای جداسازی پروتیین ها و پپتیدهای فعال از نمونه های پیچیده زیستی مختلف (موکوس پوست ماهیان)، مناسب است.