مدل سازی ارتباط بین طرحواره های ناسازگار اولیه، ویژگی های شخصیتی و گرایش به خودکشی با نقش های واسطه ای خودکارآمدی و معنای زندگی در نوجوانان شهرستان گچساران

هدف این پژوهش، مدل سازی ارتباط بین گرایش به خودکشی بر اساس طرحواره های ناسازگار اولیه و ویژگی های شخصیتی با نقش میانجی خودکارآمدی و معنای زندگی در نوجوانان شهرستان گچساران بود.

روش پژوهش از نوع همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش را همه نوجوانان شهرستان گچساران در سال تحصیلی 1401-1400 به تعداد 10300 نفر تشکیل دادند که به روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای تعداد 380 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش عبارت بودند از پرسشنامه گرایش به خودکشی (مهرابی، 1389)، پرسشنامه طرحواره های ناسازگار اولیه (یانگ، 1998)، پرسشنامه ویژگی های شخصیت نیو (کاستا و مک کری، 1985)، پرسشنامه خودکارآمدی (شرر و همکاران، 1982) و پرسشنامه معنای زندگی (استگر، 2010). تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و مدل یابی معادلات ساختاری انجام شد.

یافته ها نشان داد بین طرحواره های ناسازگار اولیه و ویژگی های شخصیتی با گرایش به خودکشی رابطه معنادار وجود دارد (05/0>p) اما بین برخی از طرحواره های ناسازگار اولیه و ویژگی های شخصیتی با خودکارآمدی و معنای زندگی رابطه مستقیم و معنادار وجود ندارد (05/0>p). همچنین، مسیرهای غیرمستقیم طرحواره های ناسازگار اولیه و ویژگی های شخصیتی با گرایش به خودکشی با نقش میانجی گری خودکارآمدی و معنای زندگی معنادار شدند (05/0>p).

براساس نتایج این پژوهش، الگوی پیشنهادی از برازش مناسب برخوردار است. نتایج این مطالعه می تواند با استفاده از پژوهش های طولی، علی مقایسه ای و تجربی تحکیم و گسترش یابد.