اثربخشی آموزش سبک زندگی ارتقاءدهنده سلامت بر شفقت به خود و انعطاف پذیری روانشناختی سالمندان

سالمندان در زندگی با چالش های فراوانی از افت شفقت به خود و انعطاف پذیری روانشناختی مواجه هستند. بنابراین، هدف این پژوهش تعیین اثربخشی آموزش سبک زندگی ارتقاءدهنده سلامت بر شفقت به خود و انعطاف پذیری روانشناختی سالمندان بود.

این پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه پژوهش سالمندان سراهای سالمندی منطقه 5 شهر تهران در سال 1401 بودند. حجم نمونه برای هر گروه 25 نفر در نظر گرفته شد که این تعداد با روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند. نمونه ها به روش تصادفی د دو گروه مساوی شامل گروه های آزمایش و کنترل جایگزین و گروه آزمایش 8 جلسه 90 دقیقه ای تحت آموزش سبک زندگی ارتقاءدهنده سلامت قرار گرفت و گروه کنترل در لیست انتظار برای آموزش ماند. داده ها با فرم اطلاعات جمعیت شناختی (سن و سطح تحصیلات)، مقیاس شفقت به خود (نف، 2016) جمع آوری و پرسشنامه انعطاف پذیری روانشناختی (بوند و همکاران، 2011) و با آزمون های خی دو و تحلیل کوواریانس چندمتغیری در نرم افزار SPSS-19 تحلیل شدند.

یافته ها نشان داد که گروه های آزمایش و کنترل از نظر سن و سطح تحصیلات تفاوت معناداری نداشتند (05/0>p). همچنین، آموزش سبک زندگی ارتقاءدهنده سلامت باعث بهبود معنادار شفقت به خود و انعطاف پذیری روانشناختی سالمندان شد (001/0>P).

با توجه به نتایج پژوهش حاضر، متخصصان و درمانگران می توانند از روش آموزش سبک زندگی ارتقاءدهنده سلامت در کنار سایر روش های آموزشی و درمانی برای بهبود ویژگی های روانشناختی در سالمندان از جمله شفقت به خود و انعطاف پذیری روانشناختی بهره ببرند.