بررسی تاثیر کیفیت فضا بر روند بهبود بیماران با رویکرد کاهش استرس ، اضطراب و افسردگی و تا کید بر ایجاد محیط های شفابخش (نمونه های ی مورد مطالعه : بخش همودیالیز بیمارستان های ابوعلی سینا، نمازی و شهید فقیهی در شیراز)

هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر کیفیت فضا بر روند بهبود بیماران با رویکرد کاهش استرس ، اضطراب و افسردگی و تا کید بر ایجاد محیطهای شفابخش بود.

پژوهش پیش رو به صورت پرسش نامه ای انجام شد که در آن جامعه آماری شامل 100 بیمار دیالیزی بود. این بیماران در بخش های همودیالیز بیمارستان نمازی، بیمارستان شهید فقیهی و بیمارستان ابوعلی سینا در شهر شیراز تحت درمان بودند. مطابق با مشاهدات پژوهشگران بخش دیالیز بیمارستان ابوعلی سینا به عنوان نمونه ی با کیفیت مطلوب در نظر گرفته شده و با بخش های دیالیز در دو بیمارستان نمازی و شهید فقیهی که شامل بخش های قدیمی و تا حدی فرسوده و با طول عمر بیش از چهل سال هستند، مقایسه گردیده است. این پژوهش مشتمل بر پرسش نامه ی استاندارد «لوی بوند» است که درصد اضطراب، استرس و افسردگی بیماران را در نمونه های مورد نظر مشخص نموده، نسبت به فضای معماری و ویژگی های شفابخشی بیمارستان های نمونه مورد تحلیل و بررسی قرارداده است. از مجموع 21 سوال ،7 سوال مربوط به سنجش میزان استرس،7 سوال مربوط به سنجش میزان اضطراب و 7 سوال مربوط به سنجش میزان افسردگی میباشد. که به ترتیب امتیاز بین حداقل صفر تا حداکثر 21را شامل میگردد.تکمیل پرسشنامه ها در ساعات پایانی همودیالیز توسط بیماران در بخشهای مربوط انجام شد و جهت تجزیه و تحلیل نتایج از نرم افزار spss استفاده شده است.

یافته های تحقیق نشان داد که بیمارستان ابوعلی سینا با کیفیت مطلوب طراحی و دارا بودن عناصر شفابخشی دارای اختلاف معنی دار در سطح استرس،اضطراب و افسردگی در مقایسه با دو بیمارستان فرسوده بود.

نتایج نشان داد که میزان استرس،اضطراب و افسردگی در بخش دیالیز بیمارستان بوعلی شیرازکمتر از دو مورد فرسوده میباشد.