بررسی تاثیر ملاتونین و مهارکننده انتخابی باز جذب سروتونین داروی سیتالوپرام بر فراساختار بافت کبد و آنزیم های کبدی در ماهی ماده بالغ گورامی سه خال

اکثر داروهای گوناگونی که به منظور درمان بیماری های مختلف به کار می روند، در کبد متابولیزه می شوند و می توانند موجب آسیب های حاد و مزمن به بافت کبد شوند. هدف مطالعه حاضر بررسی تاثیر ملاتونین و مهارکننده انتخابی باز جذب سروتونین داروی سیتالوپرام بر فراساختار بافت کبد و آنزیم های کبدی در ماهی ماده بالغ گورامی سه خال می باشد. تعداد 120 قطعه ماهی گورامی سه خال ماده با میانگین وزنی 0/7 ± 4/23 گرم به هشت گروه 15 تایی شامل گروه کنترل شاهد، کنترل حلال، سه گروه تیماری دریافت کننده داروی سیتالوپرام با دوز 5، 10 و 20 میلی گرم بر کیلوگرم و سه گروه تیماری دریافت کننده داروی ملاتونین با دوز 10، 50 و 100 میلی گرم بر کیلوگرم تقسیم شدند. تزریق داروها در هر نوبت 02 /0میلی لیتر یک روز در میان تا 10 تزریق، در مدت 20 روز به صورت عضلانی بین باله پشتی و خط جانبی انجام گرفت. پس از پایان دوره ماهی ها یوتانازی و تشریح شدند. نتایج نشان داد ملاتونین و سیتالوپرام بر سطح همه آنزیم های کبدی در مقایسه با گروه های کنترل تاثیر معنی دار داشت (0/05>P). بالاترین سطح آنزیم های ALT، ASTو ALPبا تزریق 20 میلی گرم بر کیلوگرم سیتالوپرام اندازه گیری شد (0/05>P). در ماهی های تیمار شده با بالاترین غلظت ملاتونین و همه غلظت های سیتالوپرام از هم گسستگی بین هپاتوسیت ها و اتساع سینوزوییدها رخ داد. در غلظت های بالای ملاتونین و سیتالوپرام واکویل های چربی تشکیل شدند؛ بنابراین ملاتونین در غلظت 100 میلی گرم بر کیلوگرم و سیتالوپرام در غلظت های بالاتر از 5 میلی گرم بر کیلوگرم بر فراساختار بافت کبد و آنزیم های کبدی تاثیر سوءدارد.