بررسی مقایسه ای میزان بیان ژن های اتوفاژی (‏Atg5‎‏ و ‏Beclin-1‎‏) در تخمک ‏MII‏ موش سوری پس از انجماد شیشه ای با دو محلول انجمادی مختلف به روش ‏کرایوتاپ

انجماد یک روش نگه داری طولانی مدت تخمک می باشد که در روش های کمکی باروری نقش مهمی دارد. هدف از مطالعه حاضر بررسی اثر دو محلول انجمادی و دوستاکسل بر تغییر بیان ژن های اتوفاژی همچون Atg5 و Beclin-1 در تخمک MII موش سوری پس از انجماد شیشه ای با روش کرایوتاپ می باشد. برای رسیدن به این هدف، تخمک های MII موش سوری جمع آوری شده و در دو غلظت متفاوت از محلول های انجمادی اتیلن گلیکول 15%، دی متیل سولفوکساید 15% و سوکروز 5/0 مولار در گروه (VS1) A و اتیلن گلیکول 5/7 %، گلیسرول 5/7 % و سوکروز 5/0 مولار در گروه (VS2) B منجمد شدند و برخی از گروه ها قبل از انجماد تحت تاثیر دوستاکسل قرار گرفتند. پس از ذوب، تخمک ها لقاح داده شدند. درصد زنده مانی و لقاح تخمک های منجمد و ذوب شده ارزیابی و تغییر بیان ژن های (Atg5 و Beclin-1) با روش RT-PCR بررسی شد. نتایج نشان داد تفاوت های معنی داری بین درصد بقا و درصد لقاح گروه های انجمادی در مقایسه با گروه کنترل وجود دارد (P<0.05). درصد زنده مانی و لقاح در گروه VS1 نسبت به گروه VS2 کاهش یافت. همچنین درصد زنده مانی و لقاح گروه های پیش انکوبه شده با دوستاکسل بیشتر از گروه های انکوبه نشده بود. این مطالعه نشان داد انجماد شیشه ای با کرایوتاپ، ترازهای نسخه برداری ژن های اتوفاژی را در اووسیت های MII منجمد ذوب شده تغییر می دهد همچنین پیش انکوبه کردن اووسیت با دوستاکسل قبل از انجماد شیشه ای می تواند تراز نسخه برداری Atg5 و Beclin-1 را در گروه های آزمایشی کاهش دهد و در بالا بردن درصد بقا و درصد تشکیل جنین های دو سلولی موثر واقع شود.