اثر سدیم بوتیرات و ورزش هوازی با تردمیل، به تنهایی یا به صورت توام، بر وزن بدن و پارامترهای گلیسمی در موش های صحرایی دیابتی شده با رژیم پرچرب- استرپتوزوتوسین

دیابت نوع دو یک اختلال متابولیک رایج است که جمعیت زیادی در سراسر دنیا درگیر آن هستند. هدف از این مطالعه یافتن اثربخشی سدیم بوتیرات (NaB) و ورزش تردمیل بر روی وزن بدن و پارامترهای گلیسمی در مدل تجربی دیابت نوع 2 بود.

35 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار به 5 گروه کنترل، دیابت، دیابت+سدیم بوتیرات، دیابت+ورزش و دیابت+سدیم بوتیرات+ورزش تقسیم شدند. دیابت نوع 2 از طریق 4 هفته رژیم پرچرب و سپس تزریق استرپتوزوتوسین به آن ها القا شد. حیوانات دیابتی با NaB (400 میلی گرم بر کیلوگرم و به صورت روزانه) و ورزش تردمیل (5 روز در هفته) به مدت 6 هفته مورد درمان قرار گرفتند. وزن بدن و پارامترهای گلیسمی مانند قند خون ناشتا، تحمل گلوکز، سطح انسولین، شاخص مقاومت به انسولین، و میزان حساسیت به انسولین در آن ها ارزیابی شد.

نتایج این مطالعه نشان داد که سدیم بوتیرات توام با ورزش تردمیل، باعث افزایش معنادار وزن بدن (p < 0.05) نسبت به گروه دیابت می شود. همچنین سطح گلوکز خون به معناداری در گروه های سدیم بوتیرات (p < 0.05) ، ورزش (p < 0.01)  و سدیم بوتیرات+ورزش (p < 0.001) در مقایسه با گروه دیابت کاهش یافت. میزان قند خون در تست تحمل گلوکز به صورت معناداری در گروه های سدیم بوتیرات (p < 0.05) ، ورزش (p < 0.01)  و سدیم بوتیرات+ورزش (p < 0.001) در مقایسه با گروه دیابت کاهش یافت. در گروه سدیم بوتیرات+ورزش، افزایش معنادار انسولین (p < 0.05) و نیز حساسیت به انسولین (p < 0.05) مشاهده شد. همچنین اگرچه مقاومت به انسولین در گروه سدیم بوتیرات+ورزش در مقایسه با گروه دیابت کاهش داشت، اما این کاهش معنادار نبود (p > 0.05).

سدیم بوتیرات توام با ورزش می تواند باعث بهبود وزن بدن و بهبود پارامترهای گلیسمی در بیماران مبتلا دیابت نوع 2 شود.