ابتکار عمل فردی و فرسودگی شغلی کارکنان به عنوان پیش آیندی از مصلحت اندیشی کارکنان با تاکید بر نقش تعدیل کننده وظیفه شناسی (مطالعه موردی: بانک رفاه استان یزد)

هدف پژوهش، ابتکار عمل فردی و فرسودگی شغلی کارکنان به عنوان پیش آیندی از مصلحت اندیشی کارکنان با تاکید بر نقش تعدیل کننده وظیفه شناسی می‏باشد. پژوهش حاضر از نظر هدف کاربردی و از نظر روش، توصیفی - پیمایشی از نوع همبستگی است. جامعه آماری شامل کارکنان (1370 نفر) بانک رفاه استان یزد بود، که از طریق کوکران 300 نفر برای سال 1400 انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده‏ها، پرسش‏نامه‏ بود که روایی و پایایی مناسب داشتند. نتایج فرضیه ها نشان داد که ابتکار عمل فردی بر فرسودگی شغلی کارکنان و مصلحت اندیشی کارکنان به ترتیب تاثیر قوی، مستقیم و معنی دار و تاثیر ضعیف، مستقیم و غیرمستقیم، و معنی دار دارد، فرسودگی شغلی کارکنان بر مصلحت اندیشی کارکنان تاثیر متوسط، مستقیم و معنی دار و همچنین فرسودگی شغلی کارکنان می‏تواند نقش میانجی‏گری را در تاثیرگذاری ابتکار عمل فردی بر مصلحت اندیشی کارکنان ایفا کند در نهایت وظیفه شناسی می‏تواند نقش تعدیل‏گری را در تاثیرگذاری ابتکار عمل فردی بر مصلحت اندیشی کارکنان و فرسودگی شغلی کارکنان بر مصلحت اندیشی کارکنان ایفا کند. با توجه به مدل مفهومی می توان انتظار داشت که بانک مذکور بتواند به منظور پیشبرد اهداف خود به مصلحت اندیشی کارکنان توجه داشته باشد. البته اگر سطح وظیفه شناسی را در جهت ارتقا مصلحت اندیشی کارکنان بکار گیرد، چرا که مدل نشان داد، اگر وظیفه شناسی نادیده گرفته شود تبعات سنگینی همچون فرسودگی شغلی کارکنان و ابتکار عمل فردی برای بانک بروز خواهد کرد.