بررسی تجربه آموزگاران از آموزش به دانش آموزان دو زبانه (مطالعه ی پدیدارشناختی)

هدف این پژوهش شناخت تجربه زیسته آموزگاران شهر اهواز از آموزش به دانش آموزان دو زبانه است وبا روش پدیدارشناسی انجام شده است. جامعه پژوهش شامل کلیه آموزگاران آموزش و پرورش دوره ابتدایی شهر اهواز می شود. نمونه گیری به روش هدفمند صورت گرفت و کلیه نمونه ها به صورت داوطلبانه از بین آموزگارانی که با دانش آموزان دو زبانه سروکار داشتند، انتخاب شدند. حجم نمونه، وابسته به اشباع داده ها بوده است که در نهایت شامل 21 نفر می شود. روش گردآوری داده ها به صورت مصاحبه نیمه ساختارمند است. اطلاعات پس از گردآوری، کدگزاری و تحلیل شد. تحلیل ها با استفاده از تجزیه و تحلیل مضمونی انجام شده است. یافته ها پس از تحلیل تجربیات آموزگاران مشارکت کننده، شامل 6 مضمون اصلی و 13 مضمون فرعی می شود. مضامین اصلی عبارتند اند از: زبان غیر مادری، ناهماهنگی زبان آموزگار و متعلم، ناتوانی فراگیرنده و خستگی آموزگار ، عشق به آموزش و تدریس، ارتباط، زبان محلی و شیوه ها. نتیجه پژوهش نشان می دهد که برقراری رابطه دوستانه با کودکان، مشارکت دادن دانش آموزان و والدین آنها در امور آموزشی فرزندانشان، استفاده از وسایل کمک آموزشی متناسب با شرایط محلی و محیطی دانش آموزان دو زبانه در آموزش آنها موثرتر است. همچنین معلمان مدارس دو زبانه باید در کلاسها و کارگاه های آموزشی که روش ها و شیوه های تعامل صحیح با دانش آموزان دو زبانه و آشنایی نسبی با زبان و فرهنگ آنها را فراهم می کند، شرکت کنند.