مقایسه فضای گفتمانی در ساختار آئین و فرم سینمایی بر اساس نظریه اسطوره سنجی ژیلبر دوران بستر مطالعاتی: مرثیه برف

پژوهش حاضر بر آن است تا با تمرکز بر روش اسطوره سنجی ژیلبر دوران به بررسی رابطه فرم سینما و ساختار های آیینی و کهن الگویی بپردازد. مسیله اصلی تحقیق این است که نیروهای برسازنده تخیل و ادراک، با چه فرایندی با فرم های بصری درگیر می شوند. به نظر می رسد این فرایندها به مثابه نوعی از کارکردهای زیبایی شناختی سینما، از قبل با الگوهای ثابت، ایستا و کهن الگویی درگیر هستند؛ به نحوی که کنش تماشاکردن، فضای آمیخته و درهم تنیده ای از نیروهای هم سو و متضاد را پدید می آورد که از یک سو، با ساختارهای بیرونی مانند نظام های اجتماعی و جهان زیست های تماشاگران و از سوی دیگر، در پیوند با نظام های درونی همچون کهن الگوها، نمادها، ارزش ها و باورهای اخلاقی درگیر است. پژوهش به روش توصیفی تحلیلی انجام و داده ها از منابع کتابخانه ای گردآوری شده است. تاملات بر روی فیلم مرثیه برف، نشان داد کارکردهای زیبایی شناختی فرمیک، این روابط را به فضایی هم آمیخته، تنشی و سیال تبدیل کرده است؛ به گونه ای که ارزش ها و مفاهیم در ساختاری نرم و منعطف و در عین حال نظام مند و منسجم شکل می گیرند.