کمیت، کیفیت و فرم تنه درختان در سه پارسل بهره برداری شده، حفاظتی و تفرجی در توده های راش آمیخته، (مطالعه موردی: جنگل ناو اسالم)

در پژوهش حاضر کمیت، کیفیت و فرم تنه درختان در سه پارسل بهره برداری شده، حفاظتی و تفرجی در توده های راش آمیخته ناو اسالم بررسی شد. کیفیت و فرم تنه درختان با استفاده از روش نمونه برداری تصادفی منظم اندازه گیری و ارزیابی شد. نتایج نشان داد که فراوانی درختان زنده در پارسل تک گزینی (268 اصله در هکتار) و تفرجی (210 اصله در هکتار) کمتر از پارسل حفاظت شده (389 اصله در هکتار) بود. فراوانی گونه های راش، شیردار و توسکا در پارسل بهره برداری شده و گونه های راش و توسکا در پارسل تفرجی به طور معنی داری بیشتر از پارسل حفاظت شده بود. میانگین فراوانی خشک دارها در پارسل های حفاظتی، تک گزینی و تفرجی به ترتیب 18/3، 9/4 و 8/4 اصله در هکتار بود. فراوانی درختان بدفرم در پارسل پارسل های حفاظتی، تفرجی و بهره برداری شده به ترتیب 8/9، 5/5 و 2/8 درصد بود. هرچند بهره برداری موجب افزایش فراوانی بد فرمی های انحناء و کجی شده بود، اما در مقابل موجب کاهش فراوانی بد فرمی های مخروطی و پوسیدگی شده بود. در مجموع، فراوانی درختان با کیفیت و فرم مناسب در پارسل های بهره برداری شده و تفرجی بیشتر از پارسل حفاظتی بود. نظارت منظم و بلندمدت کمیت، کیفیت و فرم تنه درختان ممکن است رویکرد خوبی برای همسوسازی اهداف اکولوژیک و اقتصادی در مدیریت جنگل باشد.