تحلیل روند نقطه ای و منطقه ای بارش در استان فارس در دوره 1369 تا 1399

مطالعه روند تغییرات بارش برای برنامه ریزی های کوتاه مدت و بلند مدت مدیریتی اهمیت فراوانی دارد. اهمیت این مطالعه زمانی بیشتر می شود که در منطقه ای خشک و نیمه خشک مانند فارس با محدودیت زمانی و مکانی بارش روبرو باشیم. فلذا در مطالعه حاضر به بررسی روند بارش از 1369 تا 1399 در 27 ایستگاه باران سنجی، سینوپتیک و تبخیر سنجی در سطح استان فارس پرداخته شد. مطالعه روند تغییرات بارش در مقیاس های زمانی سالانه و فصلی و مکانی نقطه ای و منطقه ای صورت پذیرفت. از روش های من-کندال، تخمین گر شیب سن و تحلیل رگرسیون خطی برای تحلیل نقطه ای و از روش من-کندال منطقه ای برای تحلیل منطقه ای روند استفاده گردید. بارش سالانه در تمام ایستگاه ها و دوره زمانی مورد مطالعه شیب کاهشی داشت. ولی ارسنجان (5.9 میلیمتر در سال)، برغان (11.4 میلیمتر در سال)، تنگاب فیروزآباد (7.9 میلیمتر در سال) و فراشبند (5.1 میلیمتر در سال) تنها نقاط دارای روند معنادار کاهشی بارش در سطح اطمینان 95% بودند. درمقیاس فصلی، تقریبا دراکثر فصول و اکثر ایستگاه ها شاهد کاهش بارش هستیم. به جز فصل تابستان که در اکثر ایستگاه ها یک افزایش بارش خفیف مشاهده می شود. از میان این ایستگاه ها، ارسنجان (4.73 میلیمتر کاهش در سال)، برغان (14.5 میلیمتر در سال)، شیراز (4.6 میلیمتر در سال)، فراشبند (4.3 میلیمتردر سال)، کازرون (6.7 میلیمتر در سال)، مادرسلیمان (4.1 میلیمتر در سال و زرقان (4.4 میلیمتر در سال) شاهد روند کاهشی معنادار در سطح اطمینان 95% در فصل زمستان بودند. درسطح منطقه ای و در مقیاس سالانه و فصلی کل استان شاهد کاهش بارش به خصوص در فصل زمستان و بارش سالانه بوده است. این میزان کاهش بارش در شمال غرب استان کمی ضعیف تر از سایر نقاط استان است. افزایش بارش معنادار در فصل تابستان در قسمت جنوبی قابل مشاهده است. این امر ممکن است به دلیل فعالیت مانسون هند باشد. در فصل زمستان کاهش بارش مشاهده می شود.