مقایسه اثرات آنتی اکسیدانی و ضد دردی گالیک اسید و متفورمین در موش های صحرایی هیپرگلیسمیک القا شده با استرپتوزوتوسین

هیپرگلیسمی با کاهش فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدانی و آسیب به اعصاب محیطی همراه است. این مطالعه با هدف بررسی مقایسه ای اثرات آنتی اکسیدانی و ضد دردی گالیک اسید (ترکیب طبیعی) با متفورمین (داروی شیمیایی) در موش های صحرایی هیپرگلیسمیک صورت گرفت.

روش تحقیق:

 در این مطالعه تجربی برای القای هیپرگلیسمی، استرپتوزوتوسین (STZ) با دوز 60 میلی گرم برکیلوگرم ،به صورت داخل صفاقی به موش های صحرایی نر نژاد ویستار تزریق شد. برای این تحقیق موش ها در چهار گروه قرار گرفتند. دو گروه موش های کنترل سالم و هیپرگلیسمی بودند که دارویی دریافت نکردند و دو گروه دیگر، موش های هیپرگلیسمی بودند که به ترتیب، متفورمین با دوز 300 میلی گرم بر کیلوگرم در روز و گالیک اسید با دوز 40 میلی گرم بر کیلوگرم  در روز دریافت نمودند. با شروع دوره 8 هفته ای برای تمام گروه ها، هر دو هفته آزمون hot-plate  و tail-flick  گرفته شد و در پایان دوره موش ها را بیهوش کرده و خونگیری جهت سنجش میزان فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدانی از حیوانات انجام شد. آنالیز داده ها توسط نرم افزار SPSS نسخه 19 و مقایسه بین میانگین داده ها توسط آنالیز واریانس یک طرفه (one-way ANOVA) و آزمون تعقیبی Tukey انجام گردید.

تجویز متفورمین و گالیک اسید به موش های صحرایی هیپرگلیسمیک به مدت 8 هفته نسبت به گروه کنترل هیپرگلیسمی باعث شد تا آستانه درد و فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدانی کاتالاز (CAT)، سوپراکسید دیسموتاز (SOD) و گلوتاتیون پراکسیداز (GPx) افزایش یابد (0/05˂p).

گالیک اسید همانند متفورمین می تواند برای بهبود عوارض ناشی از شرایط هیپرگلیسمی موثر واقع شود و ممکن است در آینده برای بیماران دیابتی کاربرد بالینی داشته باشد.