بررسی فراوانی اختلالات خلقی و خواب در بیماران مبتلا به همانژیوبلاستومای سیستم عصبی مرکزی پس از انجام عمل جراحی

هر نوع تومور به عنوان یک خطر موذی برای زندگی در نظر گرفته می شود که تشخیص زودهنگام آن می تواند بر روند درمان و پروسه بهبودی تاثیر مفید داشته باشد. عوامل متعددی تشخیص زودهنگام تومورهای مغزی را به چالش می کشند. از آنجایی که علایم روانپزشکی، ویژگی های پاتوژنومیک تومورهای مغزی را نشان نمی دهند، ممکن است علت ارگانیک زمینه ای نادیده گرفته شود. مطالعه حاضر با هدف تعیین فراوانی اختلالات خلقی و خواب در بیماران مبتلا به همانژیوبلاستومای سیستم عصبی مرکزی پس از انجام عمل جراحی انجام شد.

این مطالعه به صورت توصیفی-تحلیلی و مقطعی و شامل 32 بیمار مبتلا به همانژیوبلاستوما بود که طی سال های 1396 تا 1401 تحت درمان جراحی قرار گرفتند. اطلاعات بیماران توسط چک لیست و پرسشنامه های استاندارد جمع آوری شد. برای ارزیابی وضعیت عملکرد از دو مقیاس وضعیت عملکردی کارنوفسکی و ECOG، مقیاس خلقی برونل و پرسشنامه کوتاه خواب MSQ استفاده شد.

سن بیماران 15.15±44.28 سال و 18 نفر (56.3 درصد) مرد بودند. زمان پیگیری بیماران 3.57±6.71 سال بود. همچنین میانگین اندازه تومور 12.98±35.4 میلی متر بود. 9 نفر (28.1 درصد) از بیماران علاوه بر درمان جراحی، تحت رایوتراپی و 5 نفر (15.6 درصد) تحت شیمی درمانی قرار گرفتند. وضعیت عملکردی کارنوفسکی و ECOG در حد مطلوب بود. اختلالات خواب نشان دهنده مشکلات خواب و بیداری در حد متوسط و کلیه ابعاد اختلالات خلق (تنش، افسردگی، خشم، خستگی، سرزندگی و سردرگمی) بیشتر از حد متوسط بود.

در مطالعه حاضر نیز مانند سایر مطالعات انجام شده، افسردگی و تنش از عوامل خلقی مهم در بیماران با تومور مغزی بودند. علاوه بر آن تاثیر معناداری را بر وضعیت عملکردی بیماران گذاشته بودند. در این راستا پیشنهاد می شود که مطالعات دقیق و جامع تری برروی اختلالات روان شناختی بیماران با هر نوع تومور مغزی انجام شود و درمان‎های روان شناختی از اجزای پروسه درمان این بیماران در نظر گرفته شود.