تاثیر دوز کم کتامین و لیدوکایین بر پاسخ همودینامیک به لوله گذاری داخل تراشه در بیهوشی عمومی: یک کارآزمایی بالینی تصادفی کنترل شده آینده نگر سه سوکور

یکی از اهداف القا بیهوشی تعدیل تغییرات همودینامیک می باشد که در این مطالعه هدف تاثیر کتامین و لیدوکایین در تغییرات ضربان قلب و فشارخون پس از لوله گذاری تراشه و مقایسه آن با گروه شاهد می باشد.

این مطالعه از نوع کارآزمایی بالینی تصادفی شده سه سوکور می باشد که بر روی90 بیمار 65-18 ساله کاندید عمل جراحی انتخابی بیهوشی عمومی در بیمارستان الزهرا اصفهان در آذر تا اسفند 1401 انجام گرفت. بیماران به شکل تصادفی به سه گروه تقسیم شدند. کتامین mg/kg 5/0، لیدوکایین mg/kg 5/0 و شاهد تقسیم شدند. سن، وزن، قد، جنسیت و داده های کلینیکی شامل میانگین فشارخون متوسط شریانی، ضربان قلب، فشارخون سیستولیک، فشارخون دیاستولیک و درصد اشباع هموگلوبین در زمان های یک، سه، پنج، 10 دقیقه پس از Intubation جمع آوری و با استفاده از روش آنالیز اندازه های مکرر (Repeated measure) موردتجزیه و تحلیل قرار گرفتند.

هر دو داروی لیدوکایین و کتامین به طور موثر تغییرات همودینامیک را در طول لوله گذاری داخل تراشه کاهش می دهند ولی لیدوکایین به طور بالقوه مزایای بیشتری از نظر بهبود اکسیژن رسانی و کاهش تغییرات ضربان قلب و همچنین کاهش زمان بیدارشدن در طول بیهوشی دارد. دو گروه موردمطالعه ازنظر تغییرات فشارخون، اقامت در ریکاوری، مدت اکستوبیشن و نیز گرید لارنگوسکوپی تفاوت معناداری نداشتند.

استفاده از لیدوکایین به علت اکسیژن رسانی بهتر، کمترین تغییرات ضربان قلب و همچنین زمان بیدار شدن از بیهوشی کوتاه تر نسبت به کتامین ارجح است. همچنین، درمورد فشارخون بالا یا تاکی کاردی مداوم. این مورد در هیچ یک از گروه ها مشاهده نشد.