بررسی ارتباط رضایت مندی شغلی با شیوع علائم اسکلتی عضلانی در کارکنان بیمارستان علامه بهلول گنابادی در سال 1400

دانستن فاکتورهایی که منجر به رضایت شغلی می شوند برای کارمندان و کارفرمایان حایز اهمیت می باشد تا از این طریق محیط کار را بهبود ببخشند. هدف از این مطالعه بررسی ارتباط رضایت مندی شغلی با شیوع علایم اسکلتی-عضلانی در کارکنان بیمارستان علامه بهلول گنابادی در سال 1400 می باشد.

مطالعه حاضر یک مطالعه مقطعی است که بر روی 107 نفر از کارکنان بیمارستان علامه بهلول گناباد در سال 1400 انجام شد. چک لیست اطلاعات دموگرافیک، پرسشنامه استاندارد نوردیک، پرسشنامه رضایت شغلی مینه سوتا برای جمع آوری داده ها استفاده شد. داده ها پس از گردآوری وارد نرم افزار SPSS نسخه 24 شد و با استفاده از آمار توصیفی و تحلیلی مورد تفسیر قرار گرفت. سطح معنی داری برای همه تحلیل ها کمتر از 05/0 در نظر گرفته شد.

میانگین سنی کل شرکت کنندگان 45/6 ±10/31 و میانگین نمره رضایت شغلی 34/10 ±08/55 بود که با توجه به پرسشنامه رضایت شغلی مینه سوتا 48 نفر رضایت متوسط و 59 نفر رضایت نامطلوب داشتند. بین علایم اسکلتی-عضلانی و رضایت شغلی ارتباط معناداری وجود نداشت اما بااین حال علایم اسکلتی-عضلانی در افراد با رضایت شغلی نامطلوب بیشتر بود.

شیوع اختلالات اسکلتی عضلاتی و نارضایتی شغلی در کارکنان بیمارستان بالاست که می تواند در کاهش بازده کاری و ازکارافتادگی آن ها نقش مهمی داشته باشد. بنابراین با توجه به جایگاه ویژه کارکنان بیمارستان در سیستم نظام سلامت، اقداماتی برای بهبود وضعیت ارگونومی محل کار و رفع مشکلات روحی و روانی این افراد توصیه می شود.