اثربخشی زوج درمانی هیجان مدار بر تنظیم شناختی هیجان و سازگاری زناشویی زوجین دارای فرزند مبتلا به اختلال نقص توجه/ بیش فعالی

هدف از مطالعه حاضر، بررسی اثربخشی زوج درمانی هیجان مدار بر تنظیم شناختی هیجان و سازگاری زناشویی در والدین دارای فرزند مبتلا به اختلال نقص توجه/بیش فعالی بود. در این مطالعه، از طرح A-B-A پژوهش مورد منفرد استفاده شد. جامعه آماری شامل زوجین دارای فرزند 7 تا 11 سال مبتلا به اختلال نقص توجه/ بیش فعالی، در شهر اصفهان در سال 1399 بود. ابزارهای استفاده شده در این پژوهش شامل پرسشنامه تنظیم شناختی هیجان (CERQ)، مقیاس سازگاری زوجین اصلاح شده (RDAS) و چهارمین ویرایش مقیاس سوانساوان-ناونن و پلهام (فرم والدین) (SNAP-IV) بود. با نمونه گیری هدفمند، سه زوج که دارای فرزند مبتلا به این اختلال بودند انتخاب شدند و مداخله زوج درمانی هیجان مدار را دریافت کردند. داده ها با استفاده از تحلیل دیداری و نرم افزار آماری SPSS-20 تجزیه و تحلیل شدند و برای سنجش میزان تاثیر درمان، از درصد داده های غیرهمپوش (POD) و درصد داده های همپوش (PND) استفاده شد. نتایج نشان داد زوج درمانی هیجان مدار بر تنظیم شناختی هیجان و سازگاری زناشویی والدین دارای فرزند مبتلا به اختلال نقص توجه/ بیش فعالی اثر مثبت و معنادار دارد (66/67 تا 100 درصد =PND). نتایج درمان در زمان پیگیری نیز ادامه داشت. براساس نتایج پژوهش حاضر، رویکرد زوج درمانی هیجان مدار می تواند به عنوان مداخله ای موثر برای افزایش سازگاری و تنظیم هیجان زوجین دارای فرزند مبتلا به اختلال نقص توجه/ بیش فعالی مورد استفاده قرار گیرد.