مقایسه تاثیر درمان ترکیبی مبتنی بر تاب آوری روان شناختی و ذهن آگاهی با درمان شناختی-رفتاری بر اضطراب، افسردگی، استرس و فرسودگی شغلی کارکنان شرکت برق منطقه ای اصفهان

هدف این مطالعه، مقایسه اثربخشی درمان ترکیبی مبتنی بر تاب آوری و ذهن آگاهی با درمان شناختی-رفتاری بر فرسودگی شغلی و نشانه های اضطراب، افسردگی و استرس در کارکنان با نشانگان اضطراب افسردگی مختلط در شرکت برق منطقه ای اصفهان بود. روش پژوهش از نوع نیمه آزمایشی بود و در آن از طرح پیش آزمون، پس آزمون با گروه کنترل استفاده شد. جامعه آماری، شامل تمامی مردان شاغل در شرکت برق منطقه ای اصفهان در سال 1398 بود که از میان آن ها 45 نفر به روش نمونه گیری هدفمند و براساس ملاک های ورود و خروج انتخاب و به تصادف در سه گروه (دو گروه آزمایش و یک گروه کنترل) گمارش شدند. برای گردآوری داده ها از پرسشنامه فرسودگی شغلی مسلش (MBI) و پرسشنامه افسردگی، اضطراب و استرس  DASS-21 استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده ها نیز با استفاده از نرم افزار SPSS-23 و روش تحلیل واریانس چندمتغیری و آزمون تعقیبی توکی انجام گرفت. نتایج مطالعه نشان داد هردو روش شناختی-رفتاری و درمان ترکیبی مبتنی بر تاب آوری و ذهن آگاهی سبب کاهش معنادار اضطراب، استرس، افسردگی و فرسودگی شغلی در شرکت کنندگان گروه های آزمایش شده است. بااین حال، نتایج آزمون تعقیبی نشان داد بین دو روش درمانی به کاررفته در کاهش متغیرهای وابسته تفاوت معناداری وجود ندارد. با توجه به یافته های پژوهش، از درمان مبتنی بر تاب آوری و ذهن آگاهی می توان در کنار سایر پروتکل های درمانی دیگر برای کاهش پریشانی های روان شناختی، از جمله مشکلات خلقی و اضطرابی و فرسودگی شغلی، در افراد کمک گرفت.