مقایسه اثربخشی درمان شناختی-رفتاری، درمان فراتشخیصی و درمان دارویی بر علائم اضطراب و افسردگی در زنان مبتلا به اختلالات همبود اضطراب تعمیم یافته و افسردگی اساسی

همبودی اختلال اضطراب تعمیم یافته و اختلال افسردگی اساسی، بیشتر یک قاعده است تا یک استثنا. این پژوهش با هدف مقایسه اثربخشی درمان شناختی-رفتاری، درمان فراتشخیصی مبتنی بر مکانیسم ها و درمان دارویی بر علایم اضطراب و افسردگی در زنان مبتلا به اختلالات هم زمان اضطراب تعمیم یافته و افسردگی اساسی انجام شد.

در طرحی تک آزمودنی از نوع طرح خط پایه چندگانه، از بین مراجعان زن در فاصله زمانی ابتدا تا انتهای پاییز 1399 به مرکز مشاوره هه ستیار و یکی از مطب های روان پزشکی شهرستان مریوان، شش نفر واجد ملاک های اضطراب تعمیم یافته و افسردگی اساسی به طور هم زمان، به صورت داوطلب وارد مطالعه شدند. آزمودنی ها سه نوع درمان شناختی-رفتاری و فراتشخیصی و دارودرمانی را دریافت کردند. مداخلات روان درمانی در دوازده جلسه به مدت سه ماه اجرا شد. شرکت کنندگان پرسش نامه افسردگی بک-ویرایش دوم (بک و همکاران، 1996) و پرسش نامه اضطراب بک (بک و استیر، 1990) را تکمیل کردند. داده ها با استفاده از تحلیل دیداری، شاخص تغییر پایا و درصد بهبودی تحلیل شدند. برای محاسبه شاخص تغییر پایا از نرم افراز شاخص تغییر پایای لیدز استفاده شد.

نتایج نشان داد، درصد بهبودی ایجادشده در علایم اضطراب در گروه درمان شناختی-رفتاری 57درصد (4٫9=RCI) و در گروه دارودرمانی 63درصد (8٫4=RCI) و در گروه درمان فراتشخیصی 50درصد (5٫5=RCI) بود. همچنین، درصد بهبودی برای علایم افسردگی در گروه شناختی-رفتاری 64درصد (1٫17=RCI) و در گروه فراتشخیصی 55درصد (6=RCI) و در گروه دارودرمانی 56درصد (11٫2=RCI) بود.

نتایج این پژوهش مشخص کرد، در شرایط همبودی اختلال اضطراب تعمیم یافته و اختلال افسردگی اساسی، دارودرمانی در کاهش علایم اضطراب و درمان شناختی-رفتاری در کاهش علایم افسردگی اثربخشی بیشتری دارد.