بهبود جوانه ‎زنی و بنیه بذرهای دو رقم گندم در رژیم های آبیاری متفاوت با کاربرد متیل جاسمونات

یکی از مهم ترین عوامل موثر در کاهش بنیه بذر، وقوع تنش رطوبتی در طی نمو بذر روی گیاه مادری می باشد. همچنین استفاده از تنظیم کننده های رشد در تنش ‏های محیطی سبب تولید بذرهایی با قابلیت جوانه زنی بهتر می‏شود. به منظور بررسی تاثیر محلول‏پاشی دو رقم گندم نان با متیل جاسمونات تحت رژیم های متفاوت آبیاری بر شاخص های جوانه زنی و بنیه بذرهای تولیدی، آزمایشی به صورت اسپلیت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در دو سال زراعی 1394 و 1396 انجام شد. عامل اصلی شامل رژیم های آبیاری کامل، قطع آبیاری از آغاز مرحله غلاف رفتن و قطع آبیاری از مرحله شیری شدن دانه بود. عامل فرعی دو رقم سیروان و پیشتاز و محلول پاشی با صفر، 50، 100 و 150 میکرومولار متیل جاسمونات بود. نتایج نشان داد که در هر دو رقم شاخص های جوانه زنی با اعمال تنش کاهش یافتند، ولی کاربرد 100 میکرومولار متیل جاسمونات نسبت به شاهد سبب افزایش صفات درصد و سرعت جوانه زنی، بنیه طولی و وزنی، میزان گلوتن و نشاسته بذر در هر دو سال شد. در سطوح مختلف قطع آبیاری و آبیاری کامل، رقم سیروان به طور میانگین درصد و سرعت جوانه‏ زنی بیشتری نسبت به رقم پیشتاز نشان داد. همچنین قطع آبیاری از آغاز مرحله غلاف رفتن، بیشترین تاثیر منفی روی بذر تشکیل شده در گیاه مادری در ارقام مختلف گندم داشت. به‏ طور کلی محلول پاشی متیل جاسمونات با غلظت 100 میلی مولار تا حدودی توانست اثرات ناشی از تنش خشکی در گیاه مادری را تعدیل کند و باعث بهبود صفات جوانه زنی و کیفی بذرهای تولید شده در شرایط تنش و بدون تنش شود و رقم سیروان از کیفیت بذر بیشتری برخوردار بود.